Cancel Air deel 1

YES, het is gelukt. Nadat een schroevendraaier in zijn hoofd werd gestoken heeft mijn netbookje mijn deel I alsnog prijs gegeven.

Ik had al weer een leuk onderwerp bedacht om over te schrijven. Maar er kwam wat tussendoor vliegen. Of eigenlijk niet vliegen. Of heel veel vliegen, het is maar net aan welke dag je het koppelt. Let op, het wordt een heel ingewikkeld verhaal, dus als je het een beetje wilt volgen moet je er even goed voor gaan zitten.
Het vliegen met de maatschappij Insel Air is de laatste tijd een drama. Dat wist ik al lang en had dat ook al aan den lijve ondervonden. Helaas is er vanuit Sint-Maarten geen rechtstreekse vlucht naar Aruba, maar moet je via Curaçao. En de enige maatschappij die vliegt van Sint-Maarten naar Curaçao is…Insel Air. Dus hou je van tevoren je hart al vast of je het volgende eiland überhaupt gaat bereiken op de dag dat je zou moeten vliegen. Helaas viel er gelet op ons schema geen marge in te bouwen. Dus we moesten op donderdag weg.

De vlucht was gepland om 16.55 uur. Ik hield de website van de airport nauwlettend in de gaten. ’s Ochtends: on time. Begin van de middag: on time. Half 2: delayed. Half uurtje maar, dat valt tot nu toe mee. En bij de half uurtje bleef het. Gelukkig, de vlucht was niet gecanceld. Maar nog niet te vroeg gejuichd, ik was pas gerust al ik in het vliegtuig zat. De vertraging kon immers nog oplopen. Of de vlucht kon alsnog gecanceld worden. En er stond nog een vlucht op het programma van Insel, namelijk van Curaçao naar Aruba. Dus genoeg redenen om wat reserves te houden. Maar, so fa, so good.

Incheckbalie. De dame die erachter stond begon wat angstig te kijken. “We have a problem, we have a problem”, hoorde ik haar mompelen. Oh no. “What is the problem?” “I’m so sorry, but we are overbooked”. Hoezo overboekt? De vlucht was toch geboekt? Al een paar weken geleden. Maar dat telt blijkbaar niet. Alle andere passagiers hadden zich online ingecheckt. En dat gaat blijkbaar voor. Dus helaas, pindakaas. Vloog dat ding, kon ik er niet in! Ik kon hoog springen (dat kon ik overigens in het verleden best goed. Meerdere medailles mee binnen gehaald). Maar dat hielp niet. Ik kon ook laag springen, maar ook dat hielp niet. Dus dan maar helemaal niet springen, het ging toch niet lukken. Ook het argument niet dat er ongeveer 500 mensen zaten te wachten op ons, we kwamen er niet in. De volgende vlucht was pas de volgende dag, zelfde tijd. Dat betekende een dag verlies op de beurs en geen voorlichtingsavond. Er kon wel een hotelovernachting worden geregeld. Nou, sjongejongejonge, daar zat ik op te wachten. Ik wil geen hotelovernachting, ik wil naar Aruba. O ja, ik zou ook nog een dinerbon krijgen. Die wil ik ook niet, ik wil naar Aruba. En tenslotte zou ik (gratis!) naar het hotel gebracht van de airport èn weer terug. Neehee, ik wil naar Aruba! Maar met Insel ging dat dus niet lukken.
Op naar Plan B. De mijnheer achter mij in de rij, die dus wel online had ingecheckt, opperde een vlucht met PAWA ten nemen, via Santa Domingo en dan door naar Curaçao. PAWA, nooit gehoord van die maatschappij. Maakt niet uit, als ie maar vliegt. Maar dat was helaas dezelfde dag niet meer mogelijk. Wel morgenochtend om 7.45 uur. Dat betekende om een uur of half 1 op Curaçao. Het kantoor van PAWA was helaas al gesloten. Dus adviseerde mevrouwtje Insel Air om direct als het kantoor open was daarheen te gaan. En dat was om 5.00 uur. 5.00 uur! Overigens werd deze vlucht uiteraard niet vergoed door Insel. En wat kost dat grapje dan? $ 200 voor een tripje. Getsjeng. Nouja, dat moet dan maar. Maar dan moest de vlucht van Curaçao naar Aruba van vanavond 22.30 uur (de oorspronkelijke wachttijd tussen de vluchten van Insel was maar 4 uur) ook omgeboekt worden. Dat zou de mevrouwtje Insel achter de incheckbalie wel doen, er gaat morgen een vlucht om 13.30, dus dat komt mooi uit. En weet je wat, ze zou me direct al inchecken. Dan zou de aankomsttijd op Aruba 14.00 uur zijn in plaats van 23.00 uur, als de vlucht van 17.00 uur uit Sint-Maarten genomen zou worden (volg je het nog?). Naar buiten naar de taxi. Ik zag mijn vliegtuig net aan komen vliegen. IK WIL ERIN!!!

In het hotel aangekomen kwam ik op het lumineuze idee om te kijken of ik de vlucht met PAWA ook online kon boeken. En warempeltjes, dat kon! Maar de internetverbinding via de free WiFi was traaaaag. Dat lukte dus niet. Op naar de enorme gay bij de frontdesk. Hij deed zo zijn best om alle pijn zoveel mogelijk te verlichten. Echt zo’n schatteboy. Ik vroeg of ik zijn computer mocht gebruiken. Nou, dat was wel even een dingetje. Want eigenlijk mocht dat niet. Maar hij snapte natuurlijk heel goed dat hij mijn pijn hiermee toch nog wat verder kon verlichten. Dus twijfel, twijfel. Het was ècht niet toegestaan om gast achter toe te laten. Maar vooruit dan maar. Maar wel zachtjes doen en hopen dat zijn baas niet binnen zou komen. Hij nam een enorm risico.
Natuurlijk deed ik heel zachtjes. Zo veel lawaai maakt typen niet. Vlucht voor morgen van SXM naar CUR. Loading, loading. Passagiersgegevens invullen. Loading, loading. Naar betaling. Loading, loading loaoaoaoading. Betaling via creditcard, nummer etc invullen. Loading, en… booked! Gelijk proberen in te checken. Loading, loading. Check, ingecheckt. De boardingpass kon zelfs gemaild worden. Doen. Voor zekerheid ook maar geprint. En op Google Drive opgeslagen. En een screenprint van gemaakt. Een vlucht veilig gesteld, en een uur extra slapen.

5.30 wake-up call. Naar de luchthaven. Koffer afgeven. Yes, alweer stap verder dan gisteren. Vlucht van 7.45 uur vertrok om 7.45 uur. Tussenstop in Santa Domingo. Oftewel transit passenger. Dat verliep zeer chaotisch. “To Curaçao, wait over here”. Ok. Volgende passagier. “To Curaçao?” “Yes”. “Wait over here”. Volgende passagier. “To Curaçao?” “No, to Aruba”. Aruba?!? Dat is raar. Maar er gaf nog iemand aan dat ie naar Aruba ging. En nog een. Kon je hiervandaan ook naar Aruba? Even navragen bij die mevrouw. Ja, de vlucht naar Curaçao had een tussenlanding in Aruba. WAT?!?!? Waarom had die tuthola van Insel Air dat gisteren niet gezegd?!?! Ze wist toch dat we naar Aruba moesten, ze heeft zelf het ticket van gisteravond 22.30 uur van Curaçao-Aruba omgeboekt naar die vlucht van vandaag 13.30 uur! Als je het nu niet meer snapt (wat niet zo raar is, want ik snapte het zelf ook niet meer en die tuthola van Insel Air al helemaal niet) dan moet je nu stoppen met lezen. Het wordt nog veel ingewikkelder.

Plan C-1. Op Aruba uitstappen mèt je koffer. Maar probeer dat maar eens duidelijk te maken aan een Spaans sprekende bemanning. Nou lijkt Papiaments wel wat op Spaans en zal ik wel een eindje komen, maar niet ver genoeg. En zeker niet tot Aruba. Gelukkig is er een mevrouw die wel Spaans spreekt en de situatie uitlegt. We moeten namelijk niet op Curaçao zijn, maar Aruba. Ze gaan druk bezig om te proberen of de ruimbagage er op Aruba uit kan. Er wordt een foto gemaakt van het ticket en die wordt naar Aruba wordt gezonden. Er wordt gebeld. Het kan misschien. Maar wanneer is dat dan duidelijk? Dat is niet duidelijk. Ja, en wat doe je dan?
Plan C-2. Uitstappen op Aruba en erop gokken dat je koffer er ook uitgehaald wordt. Oftewel, het risico nemen dat jij op Aruba bent en je koffer op Curaçao. Ook al ben ik maar 2 nachten op Aruba, dat is toch wel erg onhandig. Daarnaast is het dan nog de vraag wanneer ik weer met mijn koffer verenigd zal worden.
Plan C-3. Door naar Curaçao met het risico dat je koffer er toch op Aruba uitgehaald wordt. Voor de vlucht vanuit Curaçao naar Aruba ben ik al ingecheckt (toch?) en deze is bijna aansluitend. Hoewel, wel weer met Insel Air…
Dus uiteraard eerst plan C-1 proberen, dan C-3 en dan C-2. Hm, was dus logischer geweest als ik plan C-2 en 3 hierboven had omgedraaid.
Op naar Aruba. Nogmaals bij het cabinepersoneel aangegeven dat zowel ik als mijn koffer er op Aruba uit moeten. Is bekend, men is er mee bezig. Het wordt nogmaals aan ik weet niet wie doorgegeven.

Op Aruba. De mensen die er op Aruba uit moeten gaan eruit. Ik loop er achteraan om te informeren of plan C-1 ten uitvoer gebracht kan worden. Er werd iemand van het grondpersoneel bij gehaald. Nee, het kon niet, de koffer kon er niet uitgehaald worden. Maar jullie weten toch welke koffer van mij is? Zo niet, zo’n grote rode. Ik wil m er zelf ook wel uithalen. Er liggen niet zoveel koffers meer in, er zitten nog maar een stuk of 20 mensen in het vliegtuig. Maar helaas, mevrouwtje PAWA had van haar manager te horen gekregen dat het niet mogelijk was de koffer hier te unloaden. En als je manager dat zegt... Bovendien had ik een ticket naar Curaçao, dus ik zou naar Curaçao. Mèt koffer. Dus geen plan C-1, C-3 of C-2, maar helemaal nada niks. IK WIL ERUIT!!!

Dat deed ik ook, maar dan wel pas op Curaçao. Deze keer blij met de vertraging van Insel op de vlucht van Curaçao naar Aruba! Want vlucht van 13.30 uur had ik nooit meer gehaald. De vlucht was gedelayd naar 15.00. Dan zou ik om ongeveer 15.30 op Aruba aankomen, ruim op tijd. Maar om 14.30 uur werd de delayede vlucht van 15.00 uur verder gedelayed naar 16.00 uur. Gast! Zo komt er natuurlijk nooit een eind aan mijn verhaal! Om er toch maar een eind aan te maken: de voorlichtingsavond op Aruba begon om 19.00 uur en om 18.59 renden we naar binnen...