TiT

Op weg naar onze trip naar Kanchanaburi maakten we een omweg van een uurtje om naar wat schijnt de grootste drijvende markt van Thailand te zijn. Onze privé-chauffeur voor de komende dagen sprak geen tot weinig Engels volgens de site waar ik de trip geboekt had. Dat klopte wel. Maar dat we naar de floating market wilden, een toeristische attractie bij uitstek uiteraard, dat konden we hem wel duidelijk maken.

Ik had me bewust niet al te veel voorbereid op de trip naar de floating market, want wilde me graag laten verrassen. Wel wat mooie plaatjes gezien natuurlijk, wat de reden was dat ik er graag heen wilde. Honderden bootjes die op zouden wachten, kris kras door elkaar varend en allerlei groente, fruit, vlees, vis en maaltijden verkopend.

Na een uurtje rijden in onze ‘van’ waren we er. Onderweg probeerden we de chauffeur we met handen en voeten een paar keer duidelijk te maken dat de airco wel wat minder koud mocht, 19 graden, dat is toch geen temperatuur als het buiten boven de 30 graden is! Op zulke momenten is het wel handig dat je de gebarentaal van het duiken nog kent. Niet dat er een airco onder water is die uitgezet moet worden natuurlijk, maar dat je het koud hebt. Gelukkig sprak de chauffeur ook Duiks. Dus de temperatuur werd iets aangenamer. Maar hij was nogal hardleers, dus na een tijdje voelde ik toch weer een koude luchtstroom langs mijn tere huidje stromen. Dus wederom in het Duiks, geluiden producerend als “brrrrrrrr”, duidelijk gemaakt dat de temperatuur toch weer wat naar boven bijgesteld moest worden. Want Henk had ons van tevoren al duidelijk gemaakt dat wie betaalt, bepaalt.

Bij de floating market werden we helemaal tot aan de poort waar de bootjes lagen door de chauffeur afgezet. We waren nog niet uitgestapt of er kwam een Thaise dame met toegangskaartjes in haar hand op ons afgestormd. Met hoeveel personen waren we en wilden we een tour van 1,5 uur of van 2 uur? Bij die van 2 uur konden we ook de prachtige tempel bezoeken. Prachtige tempels hadden we al gezien in Bangkok en we kwamen hier speciaal voor de markt, dus de tour van 1,5 uur. Daar zat ook nog het bezoek aan een kokosnotenvewerkingsplaats of zoiets bij in. Het Engels van de Thai is nou niet om over naar huis te schrijven, hoewel ik dat nu wel doe. En het bezoek aan dat kokosnotengebeuren was nog gratis ook! De toegangskaartjes hadden echter een dergelijke hoge prijs voor Thaise begrippen dat we ons wel even achter het oor krabden. Maar, omdat we met 5 personen (ons nichtje Vanessa was ook mee) waren kon ze ons wel korting geven. Nouja, we waren speciaal voor de markt een uur omgereden, dus besloten toch de boottocht te gaan maken. Theo betaalden de tickets. De rest liep alvast naar de boot, ik keek nog wat rond en zag toen een bord hangen waarop de prijzen per boot werden aangegeven, en niet per persoon. En dat was bijna de helft goedkoper dan dat wij net hadden betaald. Maar toen ik naar de boot liep, was het gelijk snel snel snel de boot in, er werd op mij gewacht en de volgende boot kwam er al weer aan.

De boot was een longtailboot aangedreven door een automotor. En kon best hard! Eerst voeren we heel langzaam langs 2 kraampjes die op de kant stonden. De motor van de boot werd zelfs uitgezet. Maar die kraampjes verkochten alleen van die toeristische prullaria en daar waren wij absoluut niet in geïnteresseerd. Vervolgens scheurden we over een van de kanalen die naar de markt leidde. Er waren verschillende afslagen, waar onze stuurman er een van invoer. Een bord gaf aan dat dit de ‘oude markt’ was. We meerden aan, werden gemaand uit te stappen zodat we konden rondkijken. Ik weet niet waarnaar, want er werd niets verhandeld. Het enige wat er te zien was, was een oude, aftandse tempel. Na wat rondgelopen te hebben liepen en naar niks te hebben gekeken liepen we maar weer terug naar de boot. Dit ging immers van onze 1,5 uur af. Maar op de plek waar we aangemeerd waren: geen boot. Ik was al bang dat we afgezet waren, letterlijk en figuurlijk. Dat we nu voor een andere boot moesten betalen om verder, of terug te kunnen. Maar gelukkig kwam onze boot nummer 26 aangevaren. Alhoewel gelukkig…

We voeren terug en namen een andere afslag. Daar weer allemaal kraampjes op de kant aan het water met toeristische rommel. Het werd al wel wat drukker en daardoor begon het ook steeds meer te stinken naar alle uitlaatgassen van de andere longtailboten. Het aantal kraampjes met prullaria aan de kant van het hoofdkanaal nam nog verder toe, het aantal andere boten met toeristen ook, dus zo ook de geur van de uitlaatgassen. Niks geen bootjes met fruit, groente, vlees of vis. Niks geen bootjes voorzien van de Thaise keuken. De enige boten die er voeren, en dat waren er best veel, waren de boten met toeristen. Eén stukje van het kanaal was nog ansichtkaartwaardig, erg smal zodat alle bootjes (met toeristen) bijkans vast waren komen te liggen. Een kleurrijk tafereeltje, op een stukje waar ook wat bedrijvigheid aan de kant was wat leek op een marktje. En hé, wat zag ik daar? Een bootje met bananen! Klopte het toch dat er fruit werd verkocht op deze markt.

Met al die bootjes in het hoofdkanaal was de stank van de uitlaatgassen bijna ondraaglijk. En me dunkt ook niet goed voor je gezondheid. Ik had beter een pakje sigaretten leeg kunnen roken volgens mij, dat was nog gezonder en geweest. En met wat biertjes erbij nog lekker ook.

Voor de crisissituatie waarin ik me nu bevond had ik gelukkig zakdoekjes bij me, zodat ik er daar één van voor mijn mond kon houden om het nog een beetje draaglijk te houden.
Blijkbaar zijn we ook nog bij het kokosnotengebeuren geweest, maar ik heb het niet kunnen ontdekken. Misschien was ik al te bedwelmd door de uitlaatgassen.

Iedereen was blij dat we weer terugvoeren. Een bezoek aan de markt om snel te vergeten. Niet alleen vanwege de prijs, want we waren echt vet opgelicht. Het blijkt een bekende ‘scam’ te zijn om de toeristen op een verkeerde plek af te zetten, waar ze veel te veel moeten betalen voor de boottocht. En de chauffeur die ze brengt krijgt vaak een deel van de opbrengst. This is Thailand (TiT ), waarbij je op enig moment blijkbaar moet meemaken opgelicht te worden.

Maar vooral een trip om snel te vergeten omdat het zo’n deceptie was. Want (koop)waar hebben we echt niet gekregen voor ons bezoek :-)