Autootje

Het appartement en de auto worden hier altijd via Facilitair voor mij geregeld. Sinds kort hebben we hier een nieuwe secretaresse. Zij gaf mij door dat de auto bij Island car rentals was gereserveerd voor mij. Dat vond ik wat vreemd, want normaal gesproken gebeurt dat altijd via Budget. En Island car rentals zit volgens mij ook helemaal niet op de airport. Toch? Dus ik weer ff gegoogled. En nee hoor, stond inderdaad een ander adres bij. Dus even nagevraagd. Het adres wat ik vond was het hoofdkantoor volgens haar. Ik kon de auto gewoon op de airport ophalen. Hm.

Op de airport aangekomen natuurlijk niks te vinden van Island car rentals. Navraag in het rijtje waar de autoverhuur zat leerde mij dat het aan de overkant van de weg zat. Dus daar mijn koffers heen gerold. Helaas, geen auto voor mij. Dus de koffers maar weer terug gerold naar de autoverhuurbedrijven op de airport. Eerst Budget geprobeerd. "No senora, no reservashon pa senora Hoogerwerf". Damn. De buren, Avis. Wederom nada. Ik moest maar even bij Herz proberen, die deden ook vaak zaken voor RCN. En gelukkig. “Miss Hoogerwerf? I was already waiting for you”. Gelukkig, ik had een auto. Maar dat gelukzalige gevoel verdween al snel. Het allerkleinste ienieminie autootje dat op de parking stond was voor mij. Mijn koffer paste niet eens in de kofferbak! Nouja, niet zo verwend doen, ik had tenminste een auto tot mijn beschikking.

Normaal gesproken heb ik een stoere pick-up of suv. En het zijn altijd automaten. Heb ik overigens geen enkel probleem mee. Net zoals het rijden zonder gordel. Het verkeer is hier ook zodanig rustig dat een gordel niet echt meerwaarde heeft in mijn ogen. Wat wel irritant is, is dat rood knipperende lampje op je dashboard dat aangeeft dat je je gordel niet om hebt. Maar daar heb ik een handig trucje van mijn Bonairiaanse vriendin over geleerd: klik je gordel vast, maar trek de band over de achterkant van je stoel. Werkt perfect :-)

Heerlijk vind het ik, een rondje over het eiland rijden, raampjes open en de wind door je haren, luidzingend met Dolfijn FM op de radio.
Trouwens, ik zeg dat ik geen probleem heb met in een automaat rijden. En dat klopt natuurlijk ook. Maar wat ik soms wel vergeet, is dat je, als je de auto gaat parkeren, je de versnelling in 'P' of 'N' moet zetten. Sommige automaten beginnen gelijk te piepen als je de sleutel uit het contact probeert te halen en je zit nog in de 'D'. Of het lukt je überhaupt niet om de sleutel eruit te krijgen. Maar ienieminie vindt dat prima. "Parkeer mij maar lekker in de 'D'", denkt ze. Maar ze vindt het niet goed om haar vervolgens daarna weer te starten als ze weer in de 'D' staat. Geen enkele medewerking verleent madame dan. We moeten elkaar nog even wat beter leren kennen...

Wat ik echt vervelend aan haar vindt is dat ze zo klein is. Na vijf minuten in haar rijden heb ik al kramp in mijn scheenbeen, omdat mijn stoel niet ver genoeg naar achteren kan.

Eén voordeel, nu hoef ik er niet over na te denken of ik een rondje door Washington Slagbaai Park met haar zal gaan doen. Ik denk dat ik daar niet eens met haar in mag. En modderige onverharde wegen zal ik haar maar niet aandoen. Dit soort weggetjes deden we met onze stoere Landwind. Niet altijd succesvol overigens, zie onderstaand resultaat.