KL0765

Negen uur in een vliegtuig zitten, daar valt vast wel wat over te vertellen. Op het moment dat ik dit typ zit ik als een haring in een tonnetje geklemd tussen twee heren die steeds mijn armleuning inpikken. Ik heb dus weinig bewegingsvrijheid. Blijkbaar staat er ook “praat met mij” met blokletters op mijn voorhoofd geschreven, want ik heb van beide heren inmiddels de hele levensgeschiedenis, doel van hun reis en hobbies te horen gekregen. Best link om dit nu zo te typen, want ze kunnen zo op mijn schermpje meelezen.

De bedoeling was eigenlijk dat ik mijn ticket zou upgraden naar business class. Ik heb al zoveel awardmiles gespaard dat dat vast mogelijk moet zijn. Dus als eerste ga je dan natuurlijk op zoek op de website van KLM. Hoeveel miles kost zo’n upgrade? Je zou denken dat de optie voor upgraden ergens op de pagina waar je boeking staat moet zijn. Helaas. Dus dan via de zoekfunctie met als trefwoorden “upgrade awardmiles en businessclass” proberen. Een goede keuze. Er verschijnt een antwoord dat je dan op de pagina waar je boeking staat moet zijn. Daar was ik dus al geweest. Maar daar stond er echt niks over. Dus nog wat andere pagina’s bezocht waarvan het logisch zou kunnen zijn de benodigde informatie te vinden. Maar nog steeds helaas. Dan maar naar de contactpagina. Verschillende opties: Twitter (heb wel account maar zou niet meer weten hoe daar in te loggen), Facebook (het gaat mijn vrienden niets aan dat ik mijn ticket wil upgraden ;-)) en nog een sociaal mediummiddel waar ik volgens mij niet over beschik. Ook is het mogelijk te bellen of je vraag te mailen. Ik koos voor mailen. Kreeg gelijk een ontvangstbevestiging en de dag erna het antwoord: ik moest bellen.

Daar wilde ik toch nog maar even mee wachten. Ten eerste wist ik niet hoeveel miles het zou kosten (maar dat kon ik natuurlijk vragen), ten tweede moest ik nog bloed laten afnemen en onderzoeken. Dat is een beetje een rare stap zo in het verhaal. Dus een toelichting is op z’n plaats: in verband met wat tegenstrijdige signalen van mijn lichaam, weinig slaap maar extra veel energie, had ik na 2,5 week toch maar besloten naar de huisarts te gaan. Zij vermoedde na mijn verhaal aangehoord te hebben dat er iets met mijn schildklier aan de hand was. Dit kon bevestigd worden door mijn bloed te laten onderzoeken. Maar om bloed af te laten nemen (echt mijn hobby!) moest ik nuchter zijn. En dat was ik ’s ochtends om negen uur natuurlijk niet. Ik kon bij de assistente een afspraak maken om de volgende ochtend bloed te laten prikken. Ok, prima (nouja eigenlijk niet), maar waar moet ik nu rekening mee houden? Komt mijn tripje naar Bonaire in het geding? Daar moest ik wel rekening mee houden. Slik. Omdat ik de goden niet wilde verzoeken besloot ik mijn ticket nog maar even te laten voor wat hij was.

Nadat ik de volgende dag bloed had laten prikken (zonder flauw te vallen!) besloot ik ’s avonds om een uur of negen toch maar eens te bellen. Kon ik in ieder geval informeren hoeveel miles me dat zou kosten. Ik rolde van het ene keuzemenu in het volgende, waarbij mij op een gegeven moment werd verteld dat hulp in het Nederlands vanaf acht uur mogelijk was. Geen idee of die acht uur gold vanaf ’s ochtends of ’s avonds, maar het was negen uur dus dat kwam mooi uit en er werd ook geen eindtijd genoemd tot wanneer die Nederlandse hulp geboden werd. Vervolgens kon ik 1 pressen als ik assistence in English wilde of deux choiziën voor de Franse mevrouw. Ik preste of choiziestie dus niks, want ik wilde in het Nederlands. Helaas werd mijn keuze niet herkend. Goh. Dus toch maar voor het Engels gegaan. Nadat de jongeman aan de andere kant van de wereld/lijn alles van mij wilde weten vertelde hij me vervolgens doodleuk dat het helaas op dit moment niet mogelijk was om te upgraden. Dus daar zit ik nu tussen de twee mannen.

Eerst zat ik aan de buitenkant in het rijtje van drie, op mijn vaste plekkie op voorste rij in het midden. Met zoveel beenruimte dat het eigenlijk verstandiger is om voortaan de voorste rij bij het raam te kiezen. Want de beenruimte is zodanig dat zelfs ik met mijn lange benen mijn voeten niet tegen de wand ervoor kan zetten (vind ik altijd lekker zitten). En er lopen constant mensen voor je stoel langs, omdat er zoveel ruimte is. Die vervolgens je videoscreen of hoofdleuning vastpakken en heen en weer schudden als ze de bocht maken, of over je benen struikelen omdat ze hun voetjes niet goed optillen.

Vanaf het begin van de reis ben ik lekker aan het schrijven geweest. We gaan in november namelijk een speciale editie van onze interne nieuwsbrief iutbrengen, die alleen artikelen bevat over het Caribisch gebied. Onze communicatiedame vraagt in ons werkoverleg altijd als er weer een nieuwsbrief aan zit te komen of we nog een onderwerp hebben. Maar meestal heb ik niet zo’n zin om tijd vrij te maken voor het aanleveren van tekst. Deze keer dacht ik dat ik wel een belangrijk onderwerp had die het melden waard was. En niet één, maar wel twee. Of eigenlijk zelfs wel drie. Al doordenkend kwam ik zo op tien mogelijke artikelen. Dus vroeg ik aan onze communicatiedame, die ons overigens binnenkort gaat verlaten ( stom!), of het misschien in deze aanstaande koude en donkere tijden een leuk idee was om er een kleurrijke, warme Caribische special van te maken. Dat vond ze wel een goed idee. En omdat ik het schrijven toch stiekum best leuk vind, heb ik me aan het begin van deze vliegreis gelijk uitgeleefd.

Vervolgens tijd voor een filmpje. Als één van de weinige vrouwen in Nederland volgens mij het boek nog niet gelezen, dus nu kijken naar de film 50 shades of grey. Owh! Ok...

Daarna even proberen weg te dommelen met wat muziek op de oortjes. Die dingen van de KLM gaan op een gegeven moment pijn aan je oren doen. Dus pakte ik mijn eigen oortjes even. Nadat ik het stekkertje had verwisseld, stootte ik per ongeluk met mijn been tegen het stekkertje. Gevolg: geluid hartstikke dood. Er was er blijkbaar iets verschoven in de aansluiting, niets meer aan te doen. Jammer. Toch even lekker weggedommeld. Helaas snurkte de buurman nogal.

Toen hij wakker werd vroeg ik hem of we niet van stoel konden wisselen, hij maakte toch geen gebruik van het videoscreen. Dat was prima. Dus toen kon ik de volgende film kijken, maar dus wel met gevolg dat ik nu ineengeklemd tussen de mannen zit. Heb ondertussen snel de linkerleuning ingepikt, de buurman ging even van zijn stoel. Voor de terugreis het upgraden toch nog maar een keer proberen!