Mijmeringen

Daar zit je dan, op een strandje aan de voet van de landingsbaan van het vliegveld. Heel af en toe rijdt er een auto voorbij. De golven kabbelen rustig over het strand. De zon is net onder gegaan, de lucht heeft nog een mooie warme kleur. De wind brengt precies genoeg verkoeling. In de verte komt een vliegtuigje aan. De lichten worden steeds helderder. En dan scheert ie over en de rust keert weer terug. Het wordt langzaamaan donker. De lichtjes van het cruiseschip in Playa (zoals Kralendijk wordt genoemd) worden steeds duidelijker. Lichtjes van de huizen op de berg. Rust. Een ideale plek om lekker een beetje te zitten mijmeren. En het mijmert extra lekker als je net van een afscheidsborrel komt en een paar wijntjes hebt gehad.

Mijn gedachten gaan over deze heerlijke plek die Bonaire is. De plek die altijd weer de vraag bij mij naar boven brengt: zou ik hier niet willen blijven wonen? Het heerlijke leven buiten, de prachtige natuur, het weer! De vriendelijke mensen, de gezelligheid. De ongedwongen sfeer, het relaxte. Maar, er zijn altijd weer die maars. Het is hier natuurlijk ook niet de hemel op aarde. Om maar wat te noemen, het werk. Zoals het er hier aan toe gaat is voor ons Europese Nederlanders af en toe echt K. En dan ook echt met een grote K. Tenenkrommend. Sommige dingen krijg ik hier maar niet voor elkaar. Aan de andere kant is dat ook gelijk weer de uitdaging. Het zal toch … een keer gaan lukken! En hiervandaan waarschijnlijk sneller dan vanuit Nederland. En weer vanaf de andere kant bekeken: wat moet het vanuit Europees Nederland ook allemaal ingewikkeld en met veel regels.

Natuurlijk zou ik mijn vrienden heel er missen. Maar nieuwe vrienden zijn weer te maken. Ik heb hier op Bonaire in de loop der jaren al een aardige kennissenkring opgebouwd. Als ik hier in mijn uppie naar toe ga op werkbezoek, hoef ik me echt niet te vervelen. Hoewel een groot aantal inmiddels al weer terug verhuisd is naar Nederland of dat binnenkort gaat doen. Maar mijn familie. Dat zij ver weg wonen kan soms misschien wel lekker zijn. Maar ik zou ze wel heel erg gaan missen!

Volgens mij is bovenstaande wel een beetje wat de meeste mensen herkennen als ze zowel hier als in Nederland hebben gewoond. Je mist altijd iets vanuit de andere plek. Maar waarom zit ik over al die voor- en nadelen na te denken en tegen elkaar af te wegen? Het is immers helemaal niet aan de orde dat ik hier ga wonen. Het is heerlijk om hier af en toe heen te gaan. The best of both worlds. Maar er een beetje over mijmeren, op een heerlijk rustig strandje aan de voet van de landingsbaan, terwijl de zon net onder is gegaan, de golven kabbelen en in de verte het volgende vliegtuigje aan komt, daar is ook niks mis mee.
Morgen weer gewoon aan het werk.