“Ik ben Inge, een meisje van 17 jaar en ik woon op het Chinese eiland Schiermonnikoog. Ik heb de Chinese nationaliteit, maar ik zie eruit als een Nederlander. Hoewel dit een Chinees eiland is, spreekt iedereen er ook Nederlands, zowel thuis, op school als op het werk. Ik kan wel een beetje Chinees. Op school krijgen we er soms wel les in. En veel van mijn familie woont ook in China. Maar ik vind het een moeilijke taal.
Hier op Schiermonnikoog is niet zoveel te beleven. Er komen wel wat toeristen, vooral uit Nederland. Om te wandelen en fietsen door de duinen. Het is best geïsoleerd hier. Er varen niet dagelijks veerboten heen en weer, want daarvoor is de Waddenzee veel te ruig. Als je hier wilt komen, moet je dus met het vliegtuig gaan en dat is best duur.
Vroeger was hier een discotheek en ook een bioscoop. Maar die zijn nu al weer een hele tijd gesloten. In het weekend hang ik dus maar wat met mijn vrienden en vriendinnen rond. Maar ik verveel me best vaak, ik zou hier heel graag weg gaan. Mijn ouders vinden het eigenlijk niet goed dat ik zo op straat rondhang. Maar zij begrijpen ook wel dat er niet veel anders te doen is voor de jeugd.
Op dit moment zit ik in de examenklas van de havo. Ik kon eigenlijk wel naar het vwo, ik ben best slim, al zeg ik het zelf, maar er is hier geen vwo. En mijn ouders vonden het niet goed dat ik naar Terschelling zou gaan, waar wel een vwo is. Ten eerste vonden ze het natuurlijk niet goed dat ik al uit huis zou gaan op 12-jarige leeftijd. En bovendien vinden ze Terschelling helemaal niets. Veel te gevaarlijk, zo’n groot eiland.
Sinds een paar jaar hebben we een ‘echte’ Chinese schooldirecteur, je weet wel, zo een met spleetogen. Die is hartstikke streng! Hij vindt dat we maar slecht opgevoed zijn, brutaal en dat we op de basisschool veel te weinig hebben geleerd. Volgens hem hebben wij Schiermonnikoogse kinderen een achterstand van 5 jaar als we van de basisschool komen! Nou, dat lijkt me wel een beetje overdreven. Maar ik geloof wel dat het klopt dat we ten opzichte van kinderen in China een leerachterstand hebben. Het is ook best moeilijk, van de basisschool naar het voorgezet onderwijs hier. Op de basisschool kregen we alleen maar les in het Nederlands. En hadden we best veel vrijheid. Maar op deze school waar ik nu zit! Man!
Ik vind het best wel belangrijk dat ik beter Chinees leer. Want straks moet ik eindexamen doen. En dat examen wordt in het Chinees afgenomen. Zelfs het vak Nederlands wordt in het Chinees afgenomen. Dat wordt dus best wel lastig. Dus ik ga regelmatig naar de bibliotheek om daar Chinese boeken te lenen. Maar die zijn vet ouderwets. En laatst had ik van een nicht van mij, die in China woont, gehoord dat er een hele leuke meidenserie was uitgekomen in China. Dus die wilde ik hier ook gaan lenen bij de bieb. Maar helaas was die serie hier niet beschikbaar. Ik snapte niet precies waarom, maar ze vonden het hier in ieder geval niet geschikt voor Schiermonnikoogse meisjes om die boeken te lezen. Stom hoor. Door lezen leer je toch heel veel van de taal? En het speelde zich ook af in China, kon ik gelijk wat meer van dat land te weten komen. Want hoewel ik zelf de Chinese nationaliteit heb, weet ik niet veel van dat land. Het ligt ook zo ver weg. Ik heb wel van familie gehoord dat alles er heel anders gaat, hele andere gewoontes. Het eten is ook heel anders en het klimaat.
Eigenlijk wil ik na mijn havo-examen graag naar Nederland om daar te gaan studeren. Dat ligt immers vlak bij, een land dat veel op Schiermonnikoog lijkt. Maar mijn ouders willen dat niet. Het is veel te duur. Dus moet het toch maar China worden. Hoewel dat helemaal aan de andere kant van de wereld ligt. Eerst wilde ik een hbo-opleiding in China gaan doen. Maar ik weet dat de taal dan een probleem gaat worden. Er zijn al zoveel kinderen die bij mij op school hebben gezeten gedesillusioneerd terug gekomen. Hadden zich totaal verkeken op hoe het leven in China zou zijn. Dus ik wilde een verstandige beslissing nemen: eerst een mbo-opleiding gaan doen in China. Om zo de taal beter onder de knie te krijgen. En dan vervolgens een hbo-opleiding gaan doen. Maar helaas. Voor een mbo-opleiding in China krijg ik geen studiefinanciering omdat ik dan nog geen 18 jaar oud ben. En mijn ouders hebben geen geld genoeg om het eerste jaar in China voor mij kunnen financieren. Dan toch een vwo-opleiding gaan doen op Terschelling? Ook al zijn mijn ouders daar geen voorstander van, met al die feestvierende Hollanders en hele dure kamers? Nee, dat is ook geen optie, want ook hiervoor is geen financiering vanuit de overheid. Dus wat moet ik dan volgend jaar? Waarschijnlijk nog een jaar op dit *** Schiermonnikoog blijven waar niks te doen is en wachten tot ik ouder ben. Lekker dan.”
Welcome to Statia.
op het woord 
