Anders

Was het vorige bezoekje aan de andere kant van de grote plas een rondje ABC-eilanden en bestaat mijn reguliere werkbezoek meestal alleen uit een bezoek aan Bonaire, met af en toe een uitstapje naar Curaçao, dit keer staat geheel Caribisch Nederland, oftewel alle BES-eilanden, weer eens op het programma. Te beginnen bij E: Sint-Eustatius, gevolgd door S: Saba en last but not least B: Bonaire.

En omdat ik op Sint-Eustatius begin, betekent dat een vlucht Amsterdam-St. Maarten. Dus niet op de vertrouwde vertrektijd van 12.30 uur, maar al om 8.40 uur. Officieel moet je 3 uur van tevoren op de luchthaven zijn, tegenwoordig durf ik het wel aan om dat te interpreteren als iets meer dan 2 uur. Maar dan nog zou ik het niet redden om ’s ochtends met de trein naar Schiphol te gaan. Of misschien ook wel, maar ik heb het eerlijk gezegd niet eens uitgezocht. Want dat zou betekenen dat ik wel heel erg vroeg van huis weg zou moeten. Dat wilde ik mijn gezin en mijzelf niet aandoen. Dus heb ik ervoor gekozen om zaterdagavond af te reizen en te overnachten in een hotel op Schiphol. Om zo toch nog een beetje nachtrust te hebben. Dan was tenminste de bedoeling.

De overnachting vond plaats in een zeer futuristisch hotel. Inchecken volledig digitaal, daar komt geen personeelslid meer aan te pas tegenwoordig. De kamer zag er ook erg bijzonder uit. Geen aparte badkamer, maar 1 ruimte met ronde schuifwanden om toilet en douche. Er was mij onderweg naar de lift nog verteld dat de douche pas aanging als de ronde schuifwanden gesloten waren. Dat was wel een goede tip. Voordat ik het supergrote bed in dook, eerst nog een verfrissende douche genomen. Wanden netjes dicht. De douchekop in mijn handen genomen en van mij afgericht, want met zo’n koude straal beginnen vind ik niet echt fijn. Kraan aan en…. Brrrrr! Blijkt er een hele grote douchekop aan het plafond te zitten, die mij enthousiast rijkelijk besprenkelde met heel koud water! Brrrrr. Ik vond het al zo raar dat er geen houder op circa 2 meter zat om de (andere) douchekop aan op te hangen. De enorme douchekop aan het plafond verklaarde dat.

Vervolgens geprobeerd de tv aan te krijgen, de wekker in te stellen, het licht te dempen en de gordijnen dicht te doen. Dit allemaal met één afstandsbediening met touchscreen. Nou is dat voor mij natuurlijk geen probleem, ook al ben ik een meisje uit de provincie. Maar op het moment dat er mededelingen op het display van de afstandsbediening verschenen dat alles opnieuw opgestart moest worden en er connectie gemaakt moest worden met room 210, heb ik voor de zekerheid toch ook de wekker van mijn telefoon maar ingesteld. Want het zou mij niet gebeuren dat ik de vlucht zou missen, omdat ik nog op 1 oor lag. Dus mijn telefoonwekker ingeschakeld, voor het geval het wekken door het symbool van het schaap niet voldoende zou zijn. Of het schaap helemaal niet zou gaan blaten. De andere opties van de wekker via de afstandbediening waren een olifant en een poppetje waar een uitroepteken in een spraakwolkje stond. Sprak mij nog minder aan dan een schaap.
Nog even tv gekeken, stand van het licht op ‘romantisch’, lamellen open, gordijnen dicht, gordijnen weer open, lammellen weer dicht (en dat dus allemaal met één afstandbediening)!, wat gelezen en vervolgens de oogjes dicht.

Na een uur werd ik alweer wakker. Drup. Hoe laat was het? Drup. Nog maar 12 uur. Drup. Waarom werd ik dan al wakker? Drup. Juist. Drup. Van dat gedrup. Drup. De luxe douche had besloten dat het geen probleem was om te druppen als de wanden niet gesloten waren, irritant. Drup. Van al dat gedrup moest ik natuurlijk acuut plassen. Drup. Toch gelijk even checken of ik de kraan van de douche niet goed had dicht gedraaid. Drup. Kraan naar links gedraaid. Drup. Standje in het midden. Drup. Kraan naar rechts gedraaid. Drup. Dat hielp dus allemaal geen zier. Drup. Dan de wanden maar weer dicht, misschien dat dat het geluid wat zou dempen. Splash! Enthousiast spoot de douchekop de wand nat. Ah, de kraan duidelijk niet op de juiste stand gezet. Dus de wanden maar weer open. Maar daar kon de kraan niet zo snel op reageren. Dus wederom werd ik door de douche verrast, nu door de andere douchekop. Met een nat shirt de kraan weer teruggedraaid naar de middelste stand. Drup. Helaas bleef ie druppen. Handdoek eronder, douchewanden dicht. Maar helaas bleef het gedrup hoorbaar. Plan B? Ik had oordopjes bij me. Maar ik heb nog nooit van mijn leven met oordopjes in geslapen. Dat gedrup was super irritant. En als je erop gaat letten en je eraan gaat ergeren, lijkt het geluid alleen maar harder te worden. Als ik oordopjes in zou doen, zou ik het gedrup waarschijnlijk niet meer horen. Maar zou ik dan wel wakker worden van mijn schaapwekker en/of telefoonwekker? Ik heb het risico maar niet genomen. En door al deze hotelstress heb ik dus absoluut geen goede nachtrust gehad, om de haverklap wakker geworden van de druppende douche en de vrees om toch niet van de wekker(s) wakker te worden.

Om half zes maar uit de veren, kon toch niet lekker meer slapen. Me niet meer aan de douche gewaagd. Spullen in de juiste koffers en op naar de vertrekhal. Onderweg via het station. Hé, het station. Waar ik gisteren met de trein was aangekomen. Met een chipkaart. Waarmee je moet inchecken. En dus ook weer moet uitchecken als je de plaats van bestemming hebt bereikt. En dat had ik gisteren niet gedaan. Oeps. Wat nu? De balie van de NS in de hal was nog niet bemand. Hmmm. Kan ik een dag later alsnog uitchecken? Of check ik dan voor een nieuwe dag juist weer in? Wat zal ik doen? Ja. Nee. Ja, ik doe het gewoon. Als ik blijk in te checken, kan ik vast ook gelijk weer uitchecken. Dus het kaartje ervoor. Bliep. Groen licht. Maar geen tekst in- of uitgecheckt. Shit. Nu ben ik dus nog geen stap verder. Want als ik nu ingecheckt ben, moet ik weer uitchecken, want ik reis immers niet verder met de trein. Maar als ik nu uitgecheckt ben, moet ik juist mijn kaartje niet meer voor zo’n apparaat houden. Laat ik er maar op gokken dat ik toch ben uitgecheckt. En nu op naar vertrekhal 2. Rechtsomkeert. Wat schetst mijn verbazing, heel veel loketjes van de NS. Waarvan er zelfs nog één bemand is ook. Omdat ik toch ruim op tijd was, geen probleem om bij die ene balie in de rij te gaan. Ik bleek inderdaad met mijn actie net mezelf weer te hebben ingecheckt. Dus moest ik mezelf weer uitchecken. En de mijnheer van de balie heeft een mooi schermprintje gemaakt van mijn reizen op de OV-chipkaart, en die moest ik dan maar ergens heen opsturen. Dat moet dan maar als ik weer terug ben. De reis begon allemaal wat anders dan anders. Dat belooft nog wat.