Inmiddels ben ik op Aruba neergestreken. Ik ben hier één keer eerder geweest, in mei 2009, toen ik mijn eerste tour mocht maken langs alle eilanden van de toenmalige Nederlandse Antillen en Aruba. Het is dus al weer een tijdje geleden dat ik hier was, tussenstops op de vlucht naar Bonaire daar gelaten.
Het eerste wat mij direct opviel toen we van de luchthaven naar het hotel reden was: Wauw, wat zijn die wegen hier mooi! Strak glad zwart asfalt, zonder gaten in de weg. Met een keurige betonnen rand als afscheiding tussen de wegen en de berm! En een fietspad!! Met daarnaast ook nog een voetpad!!! Het zal ongetwijfeld niet overal op Aruba zo zijn, maar dit stuk wat ik heb gezien ziet er echt keurig netjes uit. Dat is wel de indruk dat ik heb van Aruba, netjes. Maar helaas zal ik niet zoveel van het eiland te zien krijgen. Gisteravond aangekomen en vandaag de hele dag in een conferentie gezeten. Waar ik overigens een applaus kreeg voor mijn presentatie. Dat deed mij wel even fronzen, de andere sprekers werden niet met een applaus beloond. Het kan natuurlijk zijn dat men tevreden was over het verhaal. Maar waarom dan ook de andere sprekers niet bedanken via een applaus? Al was het alleen maar uit beleefdheid. Of zou de gedachte zijn geweest, ach dat arme meiske met haar verhaal over studiefinanciering, laten we die maar even een hart onder de riem steken met een applausje… ;-)
Aruba, netjes dus. En koud. Niet buiten natuurlijk, want hier is het klimaat uiteraard hetzelfde als op de eilanden Curaçao en Bonaire. Maar binnen was het zo koud! De voorzitter gaf aan dat de reden daarvan waarschijnlijk is dat de elektriciteit op Aruba zo goedkoop is. Daardoor kan de airco hier zo hoog staan. Dat geldt overigens niet alleen voor Aruba, ook op de kantoren waar ik op Bonaire en Curaçao kom is het vaak stervenskoud, ook al is de elektriciteit duur. Het lijkt wel een soort statussymbool, hoe kouder hoe cooler.
En behalve de weg tussen het vliegveld en het hotel, en het hotel en de conferentieruimte heb ik niets gezien van Aruba. Vandaag de hele dag binnen gezeten, na de conferentie naar het hotel waar een uurtje later een afsluitende borrel en diner was. Dus nog even de tijd gehad om snel naar de zee te lopen en van de ondergaande zon te genieten. Wat niet wezenlijk anders was dan de ondergaande zon op Bonaire, hoewel het op Bonaire natuurlijk net iets mooier is.
Dus wat kan ik anders over Aruba vertellen? Ik kreeg vandaag tijdens de conferentie de indruk dat sinds kort door Aruba de samenwerking op onderwijsgebied met de andere landen van ons Koninkrijk weer wordt gezocht en gevonden. Wat natuurlijk een prima ontwikkeling is. De Arubanen die vandaag aanwezig waren waren erg aardig, maar hielden zich toch ook op de achtergrond. Misschien bescheidenheid, misschien een beetje de kat uit de boom kijken. En of het typerend is voor de Arubaan weet ik ook niet, daarvoor heb ik nog met te weinig Arubanen gesproken.
Morgen nog een gesprek met de directie Onderwijs en om 12 uur al weer de vlucht, via Curaçao, naar Bonaire. Ik moet hier dus nog maar een keer terugkomen om een beter verslag van Aruba te kunnen doen.
op het woord 
