CBA

Een werkbezoek aan de ABC-eilanden deze keer. Maar dan in omgekeerde volgorde. Ik ben altijd al wat tegendraads geweest. Drie eilanden, dus drie onderwerpen om over te bloggen had ik me bedacht. Ik hoop dat het deze keer wel lukt de serie af te maken. Dat lukte de vorige keer over de zintuigen niet helemaal.

We beginnen deze keer dus met Curaçao. Maar Curaçao, ja, Curaçao, wat moet ik daar nu eigenlijk over schrijven? Ik kwam er dinsdagavond aan, heb woensdag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat gewerkt, donderdag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds iets minder laat gewerkt en vertrok vrijdagochtend vroeg al weer naar Bonaire. Dat het lange werkdagen waren is overigens geen klaagzang, het was een heel interessant programma wat ik had, maar daardoor was er weinig tijd over om het Curaçao te beleven, waar ik hier dan over zou kunnen schrijven. En om over het werk te schrijven, daar zit niet iedereen op te wachten en is ook niet zo geschikt om via het digitale kanaal de wereld in te sturen.

Dus ik zit te prakiseren wat ik over Curaçao ga schrijven. Net zoals op Bonaire zijn er in ieder geval muggen ;-) En zo zijn er natuurlijk nog heel veel overeenkomsten. Het weer, de taal. Misschien is het wel leuk om juist een vergelijking proberen te maken met Bonaire en straks met Aruba.

Bonaire is qua inwonertal het kleine broertje van beide eilanden. Bonaire heeft ruim 17.000 inwoners, tegenover 110.000 inwoners op Aruba en circa 150.000 inwoners op Curaçao. Hoewel die 150.000 ook weer wat twijfelachtig is. Ik las deze week in het Antilliaans Dagblad dat er 32.000 inwoners in de basisregistratie staan die er naar alle waarschijnlijkheid niet meer wonen. Er zal een team van vijf mensen de wijk in trekken om te controleren wie er nu op welk adres woont. Dus dat DUO blij is als van de afdeling Bevolking van Curaçao een adres wordt ontvangen moet dus ook met een korreltje zout genomen worden.

Gelet op de grootte van de eilanden kan Curaçao met een stad vergeleken worden en Bonaire meer met een dorp. En dat klopt ook wel als je naar de mensen kijkt. De Curaçaonaar is toch wat mondiger en assertiever, wat meer Randstedeling dan Groninger. Tegenover de Bonairiaan die wat rustiger en bescheiden is.
Daarnaast is Curaçao sinds 10-10-10 een land geworden binnen het Koninkrijk der Nederlanden, met een status apartus net als Aruba dat al sinds 1986 heeft. Curaçao is wat verder los geraakt van Nederland, terwijl Bonaire juist dichter bij Nederland is gekomen. Ik kan niet goed inschatten of dat voor Curaçao heel veel anders is geworden, ten opzichte van de situatie dat het nog tot het land Nederlandse Antillen behoorde. Ook toen was Curaçao eigenlijk al de grote broer van de andere eilanden.

Om nog even met cijfertjes door te gaan, tijdens een van de presentaties die ik heb bijgewoond werd door de politie van Curaçao aangegeven dat 30% van de jongeren tussen 16 en 24 jaar in de criminaliteit belandt. 30%!!! Daar schrok ik toch wel van. Gelukkig zijn er allerlei projecten om te zorgen dat dit cijfer naar beneden gaat. Ook projecten die vanuit Nederland worden gesteund. De drop-outs, voortijdige schoolverlaters aan het werk zetten en hopen dat ze niet naar Nederland komen?

Een advies wat ik iemand hoorde geven was dat als je op Curaçao iets wilt opstarten en continuïteit gewenst is, je dan moet proberen zo min mogelijk met de overheid te maken te krijgen. Dit onder andere vanwege de politieke instabiliteit. De afgelopen drie jaar zijn er bijvoorbeeld al zes Ministers van Onderwijs geweest.
En dat is best wel jammer. Er zijn hier zoveel goede ideeën. Maar er komt helaas zo weinig van terecht. Iedereen lijkt het beste voor te hebben met de jeugd, goed onderwijs etc. Maarja, zet het maar eens neer.

Lijkt het zo toch nog een werkverhaal te worden. Laat ik dus maar stoppen.