Offday

Soms heb je van die dagen dat niks lijkt te lukken. Meestal heb ik tijdens mijn werkbezoek aan het Caribische gebied zo'n dag. En vandaag was er zo eentje. Maar dan verspreid over twee dagen.

Gisteren stond een werkdag op Curaçao op het programma. We hadden die dag vier afspraken. Om kwart over zes 's morgens stond ik al bij mijn collega Iedra aan de deur om haar op te halen. Dat klinkt heel vroeg, maar deze keer hoefde ik niet van de wekker wakker te worden. Sterker nog, vanaf vier uur waren de oogjes al weer open. En ook de uren daarvoor had ik ze regelmatig open. Ik heb geen wekker bij me en voor het eerst deze telefoon, uiteraard met alarm. Toch vertrouwde ik er onbewust niet helemaal op dat ik het alarm goed had ingesteld. Natuurlijk was dat wel het geval.

De eerste afspraak verliep prima (nadat we het gebouw eindelijk hadden weten te vinden). Daarna zouden we met 1 mevrouw een gesprek hebben van een uur. Bij aankomst bleken er 8 dames te zijn, en hebben we bijna 2 uur zitten praten en vooral luisteren. Met zijn tweeën stonden we ons mannetje wel. Maar  toch...

Snel een salade naar binnen gewerkt en hop naar de volgende afspraak. Geen probleem, kat in 't bakkie. Het laatste gesprek daarentegen was een enorme domper op de "feestvreugde". Bij binnenkomst konden we al aan het gezicht van onze gesprekspartner zien dat dit m niet ging worden. Vervolgens meer dan een half uur in een kamertje gezet, wat ons het gevoel gaf dat we elk moment verhoord zouden kunnen worden. En toen men zover was om ons te ontvangen, had ik binnen een minuut al het gevoel dat ik in een soort van omgekeerde Wilderssituatie was terecht gekomen. Ik vind het helemaal geen probleem als iemand een andere mening heeft dan ik, hoewel ik m dan wel graag wil overtuigen dat mijn mening natuurlijk de juiste is ;-) Maar als iemand dan ook eens niet luistert wat je te zeggen hebt, dan houdt het voor mij al snel op. Natuurlijk hoor je dan professioneel te blijven, maar je moest eens weten wat er allemaal in mijn hoofd omging....
Ik was dus heel blij dat we weer terugvlogen en om 9 uur 's avonds weer op Bonaire landden! Vervolgens nog even mijn stoom zitten afblazen bij collega Jeff, die nog op kantoor zat om een klus voor mij af te maken. Hoezo Antillianen willen niet werken?

Vanmorgen begon de dag goed. Mijn uitzicht tijdens het ontbijt. Het blijft toch indrukwekkend, zo'n enorm schip.

Vervolgens een test gedaan, met een zeer tevreden opdrachtgever. Maar al snel stak de offday weer zijn kop op. Dit keer niet vanwege "Curaçao", om maar even lekker alles over één kam te scheren, maar vanwege "Nederland". Die stomme regeltjes toch soms! Nou ben ik zelf een jurist en dus van de regeltjes, maar volgens mij dan toch een beetje een Caribische jurist. Je moet er wel een beetje soepel mee om weten te gaan. En even nadenken wat nou precies het doel is waarom die regel in het leven is geroepen. En niet klakkeloos de regel willen naleven, omdat dat nu eenmaal de regel is.
Vervolgens had ik de Nederlands en Bonairiaanse tijd door elkaar gehaald in mijn agenda, waardoor we twee afspraken hadden gemist. En noemde ik in een mail per abuis een verkeerde afdeling, waarop ik direct een pissige (terechte) reactie kreeg... Reden genoeg voor mij om vandaag een uurtje eerder naar huis te gaan. En eens van de zon te genieten. Met een Polar biertje, op een bedje bij het zwembad, terwijl de laatste zonnestralen prikken op je huid. Als je dan toch een offday hebt, kun je die het beste op Bonaire hebben!