"We ga-haan!" Dat is wat de piloot vrolijk door de luidspreker riep toen we vertrokken van Schiphol. Een reis met een tussenlanding op Aruba. Ook deze keer was het me weer gelukt om bij het online inchecken een stoel op de eerste rij te bemachtigen, dus met extra veel beenruimte. Weer lekker wat films zitten kijken, af en toe door de stewardess voorzien van een hapje en een drankje op zijn tijd. Het enige wat ik deze keer miste, was mijn netbook (mijn kleine laptop). Die was tot nu toe altijd met mij mee op reis geweest naar de Caribische eilanden. Maar deze keer stond ie nog bij de reparateur. Nadat ik vorige keren al veel problemen met het scherm had, waarvan het beeld steeds uitviel, en dat is niet handig bij een laptop, was er vervolgens een scheurtje in het beeldscherm gekomen. Dat had tot gevolg dat er aan de linkerkant van het beeldscherm een grote zwarte verticale balk liep. Ook dat is niet handig bij een laptop. Dus moest ik deze keer, als ik het goed geteld heb, deze tiende keer, zonder mijn netbookje op stap. Ook mijn andere trouwe reisgenoot, mijn (of eigenlijk Patricia's) gele koffer, heb ik thuis moeten laten. Die is tijdens de een-na-laatste reis zo beschadigd, dat ik het niet meer vertrouwde om die koffer nog mee te nemen. Gelukkig heb ik een lieve buurman, die nog wel een koffer voor mij over had.
En nu zit ik dus al weer voor de tiende keer op Bonaire. En hoewel het dus alweer de tiende keer is dat ik deze kant op ga, lijkt het net of ik mijn gezinnetje steeds meer mis. Zij zijn het er helemaal niet mee eens dat ik steeds zonder hen naar Bonaire ga!
Deze keer duurt het werkbezoek slechts 1 werkweek, maar wel met een heel weekend daaraan voorafgaand. Dat voelt toch wel heel erg als beginnen met een mini-vakantie. Deze keer ben ik hier samen met Serge. En dat is erg gezellig. Zaterdag waren we allebei al heel vroeg wakker, zodat we om 6 uur 's ochtends al aan het werk waren. Tja, je kunt ook overdrijven hè. De rest van de dag wel lekker van Bonaire genoten, we lagen om 8 uur als eerste op het strandje, hebben nog een uurtje gesurfd en verder lekker in het zonnetje (en in de schaduw) gelegen. 's Middags de duik voor de volgende dag geregeld. Helaas was het niet mogelijk om aan de Oostkant te duiken. Daar moet je met een boot heen (je kunt niet vanaf de kant duiken) en er is daar een veel sterkere stroming dan aan de westkant van het eiland. We wilden een begeleide duik doen, maar helaas had de organisatie die dat organiseerde er een lang weekend van gemaakt. Dus zijn we zondag op eigen gelegenheid aan de Noordwestkant wezen duiken. Wat natuurlijk ook heel mooi was.
En vandaag de eerste werkdag er al weer opzitten. De dag was weer zo voorbij. En in de drie dagen dat we hier nu zijn, heb ik nog niet één keer in het zwembad gezwommen. Dus dat ga ik nu nog even doen. Heerlijk hoor, dat dat op een maandagavond om half tien gewoon kan.
op het woord 
