3 uur in de nacht, en daar lig je dan met je ogen wagenwijd open in bed. Zou het komen omdat ik nog zo druk in mijn hoofd ben wat het werk betreft? Want er is de afgelopen twee dagen al weer het nodige gebeurd. Het voordeel dat ik niet meer kan slapen is dat ik de tijd heb om de belevenissen van me af te kunnen schrijven. En dan hopelijk zo meteen nog even in slaap val.
Het werk, aan de ene kant gaat het heel goed. Omdat ik hier deze keer "maar" een week ben, is mijn agenda lekker volgepropt. Al met verschillende mensen gesproken en die gesprekken zijn allemaal heel erg goed verlopen. Dus dat gaat prima. Ook is het fijn deze week weer hier op kantoor te zijn, zodat de lijntjes kort zijn en zaken snel, voor zover je hier van snel mag spreken, en duidelijk, voor zover je hier van duidelijk mag spreken, gemaakt kunnen worden. Want ook al hoef je niet via de e-mail met elkaar te communiceren omdat je persoonlijk aanwezig bent, je moet wel opletten dat je over dezelfde dingen spreekt. Minstens drie keer navragen, want de situatie blijkt toch elke keer net iets anders te zijn dan je na de eerste en tweede keer dacht. En het zit m toch vaak in de details, welke keuze je maakt. Maar dat weet ik zo langzamerhand wel, door schade en schande wijs geworden. Wat overigens geen garantie is dat het goed gaat.
Aan de ene kant gaat het dus goed, wat gaat er dan niet goed? Zonder in details te treden, het halen van de informatie die we nodig hebben om met een nieuw proces te beginnen verloopt nou niet echt soepeltjes. De administratie van de benodigde gegevens is zowel aanwezig in een lokaal geïnstalleerd programma als in fysieke dossiers. Die informatie hebben we nodig om een nieuwe database te vullen. En dat is ook de belangrijkste reden dat Serge deze keer mee is naar Bonaire. Maar ook hier lopen we er tegen aan dat het toch allemaal net weer wat anders is als we in eerste en tweede instantie begrepen hadden. Sommige dingen blijken toch niet zo eenvoudig te achterhalen te zijn, en om nu alle fysieke dossiers er op na te moeten slaan, dat is toch ook niet iets waar de mensen hier op zitten te wachten. Het zijn natuurlijk wel Antillianen, die liever geen stap te veel doen. Ze moeten hun reputatie natuurlijk wel een beetje hoog houden ;-)
Over Antilliaanse reputatie gesproken, mijn collega Iedra vertelde een verhaal wat weer typisch Bonairiaans was. Vorige week was zij op werkbezoek op de bovenwindse eilanden. Zij had haar elektriciteitsrekening via telebankieren voldaan. Bij thuiskomst zaterdag vond ze een brief in de brievenbus. Het verhaal vermeldt niet wanneer deze brief was verzonden, laten we aannemen dat dat 2 weken geleden was, want zo lang duurt het wel voordat de post hier wordt bezorgd. Zeker als je op een plek woont waar de postbode het niet de moeite van vindt om wekelijks bij langs te gaan. In ieder geval, deze brief vermeldde dat zij welgeteld $ 0,09 te weinig had betaald. En of ze dat wel voor maandag wilde voldoen, want anders zou haar elektriciteit afgesloten worden. Terwijl ze toch echt het juiste bedrag over had gemaakt. Maar je weet ook maar nooit wat voor kosten een bank hier voor een overschrijving in rekening brengt. Als je hier een rekening moet betalen, zou het daarom best handig zijn als je een beetje helderziend bent. Het eerste wat Iedra maandag dus deed was naar het kantoor van de elektriciteitsmaatschappij gaan om haar tekort van $ 0,09 aan te zuiveren. Zij is een echte Bonairiaanse, maar ze heeft waarschijnlijk te lang in Nederland gewoond, want ze was behoorlijk pissig over de hele gang van zaken. Dus heeft ze uit "wraak" op het kantoor met een biljet van $ 100 betaald. En ze wilde ook precies $ 99,91 als wisselgeld, en geen cent minder!
Maar of dit soort dingen me nu uit mijn slaap houden, nee, ik denk het niet. Ik heb gewoon weer last van het tijdsverschil. Omdat ik wel mijn rust nodig heb, kruip ik maar weer mijn bed in. Morgen is er weer een nieuwe dag, met weer een vol programma. Bon nochi, drumi dushi.
op het woord 
