VOBESS

VOBES, de afkorting van VOrbereiding BES Studenten. Oftewel, een voorbereidingscursus voor studenten van de BES-eilanden (Bonaire, Sint-Eustatius en Saba) die in Nederland gaan studeren komend studiejaar. Dat is de belangrijkste reden dat ik deze keer op de BES-eilanden, of beter in Caribisch Nederland verblijf. Deze week vindt deze cursus plaats op Bonaire, volgende week op Sint-Eustatius en Saba.


De eerste vraag die dan waarschijnlijk bij je opkomt is: “Een voorbereidingscursus, is dat nou wel nodig? Dat doen we in Nederland voor de studenten toch ook niet?” Nee, dat klopt (voor zover ik weer), dat doen we in Nederland niet. Maar dit is Nederland niet. Nouja, dit is natuurlijk Nederland wel. Maar dit is Caribisch Nederland. En dat is toch echt wel heel anders dan Europees Nederland. En of het nodig is? Ik denk dat het heel belangrijk is dat studenten goed voorbereid worden op hun vertrek naar Europees Nederland. En hoe dat gebeurt, dat zal ik de komende twee weken ervaren.

De VOBESS begon gisterochtend Chez Nous, het “restaurant” in keuken van de Scholengemeenschap Bonaire. Ongeveer 25 aspirant studenten kwamen rond een uur of 8 binnen druppelen om hier de komende drie ochtenden de “zelfredzaamheidscursus” te volgen. Aan mij was de eer om de VOBESS te openen. Mijn collega’s kennen mij inmiddels wel zo goed om te weten dat ik hier mijn Papiamentse vaardigheden wel eens ten toon zou willen spreiden. Dus er was me op het hart gedrukt de opening vooral in het Nederlands te doen. De studenten gaan immers naar Nederland, dus de voertaal is Nederlands. Klinkt plausibel. Maar wat schetst mijn verbazing? (Of schertste het mijn verbazing? Ik weet nooit wat het nu precies doet met je verbazing). Mijn collega geeft doodleuk wel wat informatie in het Papiaments. En ook de cursusleidster Angie papiaat er lekker in het Papiaments op los. Zou het dan toch een waarschuwing aan mijn adres geweest zijn om nog maar niet in het openbaar in het Papiamentu te spreken? ;-)

Als gezegd en geschreven, er waren ongeveer 25 studenten aanwezig deze eerste ochtend. Wat mij eigenlijk wel een beetje tegenviel, want de cursus was “verplicht” voor de studenten die met begeleiding naar Nederland gaan (ja, in Nederland krijgen ze ook nog eens begeleiding. En nee, dat krijgen de Nederlandse studenten niet). De naam van de zelfredzaamheidscursus spreekt voor zich. Nou zou je misschien zeggen dat je daar dan ook geen cursusleidster voor nodig hebt, maar zo letterlijk moet je het ook weer niet nemen. Een gedeelte theorie en een gedeelte praktijk, door mijnheer kok Vernon. De groep werd in tweeën gesplitst. en ging aan de slag. Tijdens het theoriegedeelte ging het deze ochtend over het belang van goede voeding. Volgens Angie vooral van belang voor deze studenten, want zij gaan zich het komende jaar in een heel andere omgeving met een ander klimaat begeven. Niet meer elke dag zo’n 30 graden, dus enige weerstand opbouwen is belangrijk. Ook zal veel energie nodig zijn om je aan te kunnen passen in de grote-boze-buitenwereld Nederland. En wat is er dan belangrijker dan goede voeding? Daar is weinig tegen in te brengen. Vitaminen, minerallen, koolhydraten en vetten, de schijf van vijf, maar ook handige tips over boodschappen doen passeerden de revue.

In tegenstelling tot waarschijnlijk de meeste studenten in Nederland zijn de studenten hier behoorlijk “verwend”. Of laat ik het minder negatief uitdrukken, een stuk minder zelfstandig. Zelf boodschappen doen, kleren wassen of eten koken, de meesten hebben het nog nooit hoeven doen en dus ook niet gedaan. Daar is het praktijkgedeelte van deze cursus onder leiding van Vernon vooral op gericht. Voor vanmorgen stond er dan ook een kookles op het programma. Behalve aan de slag te gaan in de keuken, ook hier nog een aantal handige tips, zoals dat er bijvoorbeeld een houdbaarheidsdatum op producten staat en je ingevroren vlees niet opnieuw moet invriezen. Voor mij gesneden koek, maar ik heb dan ook al ruim 25 jaar ervaring op dit gebied.

Na een uurtje ben ik weer teruggegaan naar kantoor, ik had helaas nog andere verplichtingen, zoals een gesprek met de Belastingdienst. Ze konden het bij de Belastingdienst helaas niet zo leuk maken, maar wel gemakkelijker ;-)

Aan het eind van de ochtend ben ik met Shaniëla weer teruggereden naar Chez Nous. Daar werd druk in pannen geroerd en aan salades gewerkt.



Het resultaat hebben we zelf kunnen proeven, want natuurlijk werd er als afsluiting van de ochtend gezamenlijk gegeten in het restaurant. Ik heb genoten van een heerlijke gebonden champignonsoepje en een broodje met eiersalade en tonijnsalade. En nu maar hopen dat de studenten ook goed opgelet hebben toen het over voedselvergifteging ging…

's Middags stond er voor de studenten (en mij) de oriëntatiecursus op het programma. Maar daarover later meer.