Ik kom net terug van een avondje uit. En hoognodig tijd om weer even te bloggen! Dus lig ik nu in bed nog een verhaaltje te typen.
Vanavond ben ik met Fleur en Hans naar een optreden geweest van een Venezuelaanse zangeres, waarvan ik de naam inmiddels al weer vergeten ben, die optrad met een aantal Bonairiaanse muzikanten en de band van Freewinds. Freewinds is een soort cruiseschip van de Scientology-beweging. Wat dat precies inhoudt moet ik nog even opzoeken, maar Fleur vindt het in ieder geval maar enge mensen. Het optreden was ook op de Freewinds, sowieso al leuk om eens op zo’n cruiseschip te kijken, ook al is dit maar een kleintje. Maar wel superdeluxe, dat zie je er van de buitenkant niet aan af. Het optreden was ook leuk, ze speelden allerlei soorten muziek. Heb wat opnames gemaakt, maar internet is hier zo traag, dat downloaden moet ik maar ergens anders doen.
Verder heb ik het hartstikke “druk” met allerlei leuke dingen. Zondag lekker met Serge gedoken. Eerste duik ging me niet helemaal naar de zin, maar was wel heel leuk. Tweede duik ging super en vlak voordat we weer naar boven gingen nog een paar minuten met een schildpad opgezwommen. Zo bijzonder!
Ook op het werk wat bijzondere dingen meegemaakt. Door allerlei verschillende achtergronden en informatie achterstanden hebben we vanmorgen een uur overlegd over een onderwerp waar je normaal gesproken vijf minuten over zou doen. Je moet er niet aan denken om zoiets telefonisch te moeten bespreken, dan was het nooit gelukt. Maar nu gelukkig wel. Helaas laat de techniek ons hier ook weer in de steek, zodat Warner behoorlijk chagrijnig werd omdat hij zo zijn instructie niet echt kan verzorgen. En dan heb ik het over de techniek uit Groningen, hier gaat het (tot nu toe, gelijk even afkloppen) prima. Vanmiddag heb ik even “baliedienst gedraaid”, omdat de medewerkers door Eva werden bijgepraat. Toen heb ik als een soort maatschappelijk werkster gefungeerd voor een oma, die haar verhaal kwam doen over haar kleindochter (een student van ons) die nu opgenomen is in een verpleeghuis in Nederland. Het ergste was geloof ik niet eens dat ze zo ziek is, maar op een zaal met nota bene twee mannen ligt. Aan dat soort dingen merk je toch wel goed het cultuurverschil tussen Caribisch en Europees Nederland.
Nu tijd om te gaan slapen, ik hoop snel weer van me te laten horen, heb gelukkig weer internet.
op het woord 
