Genachtduikt

Wat een bijzondere dag was het vandaag! Ten eerste regen, heel veel regen. De straten stonden bijna allemaal blank, het was echt slootje-springen om nog met enigszins droge voeten van de ene naar de andere kant van de straat te komen. Gelukkig werd het aan het eind van de dag weer droog, en dan is het gelijk weer heerlijk. En overdag zat ik toch binnen te werken, dus had ik er weinig last van.

Qua werk zag ik wat op tegen een videoconference die ik met twee partijen aan tafel op Bonaire had en het Ministerie van OCW in Den Haag. Maar het gesprek verliep bijzonder goed, en de uitkomsten waren erg positief. Ik keerde dan ook met een grote smile op mijn gezicht terug op kantoor bij Studiefinanciering. En die lieve schatten van collega’s van Studiefinanciering! Vanmiddag vroeg ik Shaniëla hoe dat soort koekje wat ik met haar op Curaçao had gekocht ook al weer heet (helaas ben ik de naam nu al weer vergeten) en of ze dat ook op Bonaire verkopen. Ik had namelijk opeens zin in wat lekker zoets, oftewel een zoetaanval volgens Jeff. Helaas kon ik het koekje in de twee winkels vlak bij kantoor niet vinden, dus heeft Jeff vervolgens met mij half Bonaire over gereden en bij allerlei lokale winkeltjes, de bakker, de slager, enzovoort, gekeken of dat koekje daar verkrijgbaar was. Wat helaas niet het geval was. Omdat ik om half vijf met Frank bij de duikschool had afgesproken, konden we niet nog verder op zoek, wat van mij overigens ook niet hoefde, zo graag wilde ik dat koekje nou ook weer niet. Een half uur later belt Jeff me om te vertellen dat hij die koekjes toch nog ergens had gevonden, en hoeveel hij er voor me moest meenemen. Lief he?

En vanavond dus een nachtduik gemaakt. Nouja, nacht, we lagen om ongeveer zeven uur in het water, maar dan is het hier inmiddels pikkedonker. Een hele bijzondere ervaring, zo’n duik in donker water. Ik vond het best wel spannend. Serge wist me van tevoren nog allerlei leuke zelfverzonnen verhalen te vertellen over dat de meeste ongelukken met duiken tijdens een nachtduik gebeuren, dat de verzekering ongevallen niet vergoed die tijdens een nachtduik zijn ontstaan, juist omdat het zo gevaarlijk is, etc. Theo had me al verteld dat er tijdens zo’n nachtduik ook tarpons op je af komen, grote vissen die jagen in het licht van je lamp. Best spannend dus. Maar Chris, de “baas” van de duikschool, vertelde me dat tarpons eigenlijk gewoon uit de kluiten gewassen haringen zijn en absoluut niet gevaarlijk, maar eigenlijk ontzettend irritant. Dat klonk al weer heel anders dan het beeld dat je kan hebben over dat er opeens van die grote jagers op je af komen zwemmen: het verschil tussen een soort kleine haai of een uit de kluiten gewassen haring, haha. En inderdaad, we kregen onderweg gezelschap van een stuk of zes van deze grote jongens. Hun ogen lichtten helemaal op in het licht van je lamp, wat er best wat luguber uitzag. Ik heb er zelfs nog eentje aangeraakt, vlak bij zijn staart. Maar dat vond ie blijkbaar niet leuk, want ik kreeg me daar toch een slag met die staart tegen mijn hand, ai! En ook eindelijk het zeepaardje gezien, een zwaar overschat dier moet ik eerlijk bekennen. De kreeften waren ook mooi om te zien, hun oogjes leken wel op te lichten, waardoor ze gemakkelijk te spotten waren onder water. En wat te denken van “slapende” vissen, een heel maf gezicht, zo’n vis die, uiteraard met open ogen, ligt te snurken op de zeebodem. Ook nog noemenswaardig, de prachtig lichtgevende visjes, geen idee hoe ze heten, maar bijzonder mooi. Het leek wel een soort sterrenhemel onder water.

Na het duiken nog even een heerlijk ijsje gegeten, maar nog lang niet alle smaken gehad, dus wat dat betreft kan ik hier nog wel een tijdje blijven. Maar helaas…