Serge: vervolg

Zoals gezegd was ik erg blij dat mijn reis erop zat.
Nu alleen nog met de auto naar het huisje van Theo en Monique. Bij aankomst bleek dit nogal een understatement te zijn. Want dat huisje was een prachtige villa . Zeg maar gerust een vakantiepaleis!
Prachtige mooie grote kamers. Mooie woonkamer. Een heerlijk groot terras met eettafel, loungebedden, heerlijke stoelen. Een zwembad. Op dak zelfs een zonneterras. En alles van alle gemakken voorzien. En… een prachtig uitzicht over zee. Dat laatste zag ik uiteraard de volgende dag bij daglicht pas.



Na een paar heerlijke Polar biertjes en wat bij te hebben gekletst met Theo en Monique, besloten we naar bed te gaan. Het was denk ik inmiddels tegen enen en Monique moest de volgende dag uiteraard gewoon werken.

Vrijdag
Ik zat blijkbaar nog niet in mijn nieuwe ritme, want na zo’n kleine drie uur slapen vond mijn lijf het wel weer voldoende. Klaar helder wakker lag ik in bed. Gelukkig had ik nog allerlei leuke documentaires op mijn smartphone staan. Dus zo kwam ik de nacht toch nog door.

De volgende ochtend was iedereen vroeg op. Met z’n allen aan de ontbijttafel. Heerlijk buiten. Met een prachtig uitzicht. Prachtige parkieten / papegaaien in de tuin en verschillende kolibri’s.
De meisjes kregen van mij (mede namens Mirjam, Goof en Elmo) alsnog hun verjaardagskadootjes. Mirjam had voor een ieder leuke oorknopjes uitgezocht. Lisanne en Pascal waren er erg blij mee.

Theo ging lekker bootduiken. Mo ging naar het werk en de meiden naar school. Helemaal het rijk alleen. In het begin van de ochtend wat regenbuien, maar op het loungebed op het overdekte terras was dat geen enkel probleem. Warm genoeg zo. Ik denk een graadje of dertig. Toen het wat opklaarde ging ik even hardlopen. Hierbij benadruk het woord lopen even, aangezien tijdens het hardlopen de zon echt doorbrak. Man wat was dat heet. Ik bezweek zowat. Alsof er een aambeeld op mijn schouders lag. Na drie kilometer besloot ik maar om weer terug gegaan. Het zweet liep in stralen langs mijn lijf. Eindelijk weer bij het huis aangekomen. Stuk. En volgens Sportypal was dit mijn slechtste hardlooptijd ooit .

In de middag met Theo en Monique lekker een beetje over het eiland gereden, boodschappen gedaan en de kinderen opgehaald bij vriendinnetjes. Ook nog met Monique mee geweest naar FINEB en onze nieuwe DUO-collegae ontmoet. ’s Avonds uit eten bij Casablanca vanwege de goede T-bonesteak. Nou viel dat dit keer wat tegen, moest ook Theo beamen, maar nam niet weg dat het erg gezellig was.

Zaterdag.
Ook deze nacht maar zo’n kleine drie uurtjes geslapen. Maar ik voelde me zo op en top fit, dus wat maakt het uit.
In Nederland (of zoals ik nu moet zeggen het europese deel van Nederland, aangezien Bonaire nu ook Nederland is) was ik een jaar geleden begonnen met een duikcursus (bij De Tuimelaar ). Deze had ik nog niet afgemaakt. Maar ja, als je naar Bonaire gaat dan móet je daar gedoken hebben. Dus ik heb in het weekend mijn duikcursus afgerond bij Yellow Submarine . Ik begon wat onhandig door eerst de eerste trap aan te sluiten en toen pas mijn trimvest vast te willen maken aan de tank. Een beetje duiker snapt dat dit geen logische volgorde is. Maar daarna ging het allemaal best wel weer soepel.

En toen mijn eerste buitenduik. Niet zenuwachtig, maar wel gespannen. Hoe zal het daar zijn onder water? Is het zo mooi als ik hoop dat het is? Wat onhandig deed ik mijn vinnen aan in het water. Dat gaat in een zwembad toch iets makkelijker. Volgens mij zag ik Monique mij aan de kant uitlachen, maar dat kon ik (gelukkig) niet goed zien.

En toen onder water. Uiteraard allemaal volgens het (PADI ) boekje. Dat was er allemaal prima ingehamerd bij de Tuimelaar. En wat een ervaring. Meteen bij de eerste buitenduik eerste duik was het al raak. Zo ont-zet-tend mooi. Zo’n ervaring is echt niet te beschrijven, dat moet je gewoon mee maken. De meest bont gekleurde vissen in allerlei formaten en aantallen. Prachtig koraal. De rust en stilte onder water. PRACHTIG! SCHITTEREND!

De cursus verliep voorspoedig. Na een pauze begonnen we aan de tweede en laatste duik van de dag. Wederom dezelfde ervaring als de eerste. Na afloop kreeg ik niets dan complimenten voor hetgeen ik al geleerd had in (het Europese deel van) Nederland. En complimentjes ontvangen vind ik nooit erg.

In de middag met Mo en de meisjes naar “de intocht” van Sinterklaas. Door de dreiging van hevige regenval en de grote plassen die er lagen van de regen van de nacht er voor, werd Sinterklaas nu verwacht in de sporthal. Geen gezapige kinderliedjes maar stevige tromgeluiden van de trommelpieten. En hoor ik de lezer vragen: “Zijn de Pieten daar ook zwart?”. Welnu het antwoord is ja. Wel hebben de Pieten daar zwarte kragen. Waarschijnlijk om het zwarte zweet te camoufleren. Want het verschil in temperatuur met een gemiddelde Nederlandse intocht is aanzienlijk. "En Sinterklaas dan?" Nou die was natuurlijk blank, maar het leek net alsof het iemand met een donkere huidskleur was, die blank was geschminkt. Dat kan natuurlijk niet, want er is maar één Sinterklaas en die is blank. Maar ook Pascal kreeg haar twijfels. En toen Sinterklaas ook alleen maar Papiaments begon te praten en de hele gemeenschap had bedankt voor het mogelijk maken van dit gebeuren (danki dit en danki dat), wist Pascal het zeker. Dit was niet de echte Sinterklaas! Omdat het toch niet de echte Sinterklaas was en de intocht absoluut niet leuk was, besloten we maar weg te gaan.

Zondag
De meiden en ik waren vroeg op. Ik had wel gewonnen, maar ondanks dat had ik nu wel meer dan drie uur geslapen.
En wat was er die nacht gebeurd? Zwarte Piet had wat in de schoenen van Lisanne en Pascal gestopt. Nu liet Pascal zien hoe groot zij was door te erkennen dat ze die dag er voor er behoorlijk naast zat. Het was dus toch de echte Sinterklaas geweest, want anders hadden ze nu ook geen cadeautjes gehad. Lisanne en ik keken elkaar aan en besloten dat er inderdaad geen andere verklaring hiervoor was.

Ik zou met de fiets van Mo naar de duikschool om mijn cursus af te ronden. Helaas had ik een lekke band (zat er een pepernootje in?). Maar waar heb je vrienden voor?! Monique, net uit bed, gaf mij op de vroege zondagochtend een lift met de auto. Wederom ging het duiken toppie. En na weer twee prachtige duiken (waarbij ik onder meer een lionfish heb mogen bewonderen), werd ik “geridderd” tot Open Water Diver in de orde van PADI.

Het gezin Boer/Hoogerwerf kwam mij vervolgens oppikken en met z’n allen gingen we een rondrit maken over het eiland. Heel leuk. Onderweg wat wilde geiten en ezels moeten ontwijken. En natuurlijk de bekende flamingo’s gezien. Van de aangespoelde troep hebben we nog een kunstwerk gemaakt. Lisanne blijkt nog een hele mooie definitie van Kunst te hebben, maar die mocht ik helaas niet weten. Later heeft Zwarte Piet mij verteld dat Kunst volgens Lisanne is: “Iets wat knap gemaakt is, maar niet perse mooi hoeft te zijn.” Kijk, dat zijn nog eens uitspraken!
Uiteindelijk beland bij The Hang Out Bar van Jibe City om maar weer eens heerlijk te genieten van een ijskoude Polar.

Wordt vervolgd(?)