Ook als je al online ingecheckt bent moet je drie uur voor de vlucht op Schiphol aanwezig zijn. Eigenlijk vind ik dat een uur vroeg genoeg is, dus sluit ik een compromis met Schiphol en ben ik er zo’n twee uur van tevoren. Deze keer is me duidelijk geworden dat dat compromis zo gek nog niet is. Of misschien moet ik toegeven dat die drie uur zo gek nog niet is. Maar dat doe ik natuurlijk niet.
Het begint al met een lange rij bij de bagage afgiftepunten. Er wordt zelfs gebruik gemaakt van de bemande incheckbalies. Helaas word ik daar heen geleid, zodat ik geen gebruik kan maken van de selfservice check-in voor de bagage. Jammer, want ik vind het altijd zo leuk om self te servicen met mijn koffer.
Nadat de bagage is afgegeven door naar het volgende knooppunt: de security controle. Allemachtig, wat een lange rij. Alsof je in de Efteling staat te wachten totdat je eindelijk een ritje van 30 seconde mag maken in de Python. En net als in de Efteling slinger je in rijen zo’n acht keer heen en weer voordat je de Python hebt bereikt. Je komt onderweg steeds dezelfde mensen tegen, van wie je gemakkelijk hun hele levensverhaal aan zou kunnen horen. En dat van hun familie erbij. Eindelijk uitgeslingerd, de security kan gecontroleerd worden. Handbagagekoffertje open, netbook eruit, netbook uit zijn tas, netbook in de bak, e-reader eruit, e-reader uit zijn hoesje, e-reader in de bak, telefoon uit je zak, telefoon in de bak, vest uit, vest in de bak. Bakken door de scanner. Jijzelf door de scanner. Op de scan worden allemaal rode vlekken op mijn lichaam getoond. Geen idee waarom, maar reden genoeg om gefouilleerd te worden. Door een vrouw natuurlijk. Want stel je voor dat een vrouw door een man gefouilleerd zou worden. Mag een man eigenlijk wel door een vrouw gefouilleerd worden? Anyways, ze keurt mij secure. Handbagage weer bij elkaar sprokkelen. Vest uit de bak, vest aan, telefoon uit de bak, telefoon in je zak, e-reader uit de bak, e-reader in zijn hoesje, e-reader in de koffer, netbook uit de bak, netbook in zijn tas, netbook in de koffer.
Paspoortcontrole. Dat kan je ook zelf doen en daarvoor word ik wel in de juiste rij geleid. Maar alweer een rij dus. Want dat zelf doen neemt ook de nodige tijd in beslag. Paspoort in de lezer leggen, lief lachen naar de camera en het poortje gaat vanzelf open. Maar het lief lachen vinden mijn voorgangers blijkbaar erg moeilijk want tjonge tjonge wat duurt dat weer een eeuwigheid voordat ik aan de beurt ben.
Eindelijk tijd voor een kop koffie. Via een scherm kun je je bestelling doorgeven. Je raadt het al: weer een hele lange rij! Maar gelukkig zie ik een jongedame achter de toonbank, met achter haar koffie afgebeeld op de muur. En daar staat niemand in een rij. Dus ik daarheen, bestel koffie en betaal. Maar wat denk je? Krijg ik toch een bonnetje en moet heel lang op mijn koffie wachten voordat ik aan de beurt ben. Zodat ik mijn koffie naar binnen moet klokken en een sprintje moet trekken naar de gate. Er wordt al aangegeven dat de gate gaat sluiten. Nouja, hoef ik daar tenminste niet meer te wachten.
In het vliegtuig. We taxiën al naar de landingsbaan waar we op zouden stijgen (ik kan weer niet op de naam komen hoe je die baan in dat geval noemt, niet opstijgbaan in ieder geval). Dan wordt er omgeroepen of er een dokter in de zaal, eh, in het vliegtuig aanwezig is. Daar zijn er zelfs drie van op deze vlucht. Er blijkt iemand onwel geworden te zijn. De drie wijzen gaan met elkaar in beraad. Dat valt nog niet mee, ze nemen er eens goed de tijd voor. Gelukkig is het een oneven aantal wijzen zodat ze waarschijnlijk na stemmen tot een uitslag komen: de beste man moet van boord. Verstandige beslissing, het zekere voor het onzekere nemen. En heel egoïstisch gedacht: ook wel fijn dat we dan niet na een tijdje terug zouden moeten vliegen, omdat het toch een verkeerde inschatting van de meerderheid van de artsen was geweest. Maar of het terugvliegen langer had geduurd?
Er moet namelijk het nodige gebeuren als er iemand van boord wordt gehaald. Ten eerste moet de bagage van de passagier van boord gehaald worden. In verband met de veiligheid uiteraard, wie weet wat er in zijn koffer zit. Niet zo raar. Maar voor het van boord halen van de bagage moet wel personeel zijn. En wel zo raar, dat personeel was er niet. Er moest weer gestemd worden, mag de bagage aan boord blijven of niet? De uitkomst is na zeer lang beraad dat de bagage toch maar aan boord moet blijven. Volgende punt, tussen welke vliegtuigen kunnen we geplaatst worden om gebruik te kunnen maken van de landingsbaan waarvan we moeten opstijgen? Tussen vliegtuig A en B, B en C, C en D? Er wordt weer gestemd en het wordt tussen Y en Z. Maar dan moet er ook nog een nieuw vliegplan gemaakt worden. Want we stijgen nu veel later op van de landingsbaan die we voor het opstijgen gaan gebruiken. En je wilt natuurlijk niet zigzaggende door de lucht om de andere vliegtuigen niet in de weg te vliegen. Men stemt welke route we gaan nemen. Die beslissing is gelukkig snel genomen. Welke route het is geworden weet ik niet, maar eindelijk stijgen we op van de landingsbaan die ……
op het woord 
