Wikent

Het weekend en daarmee is nu ook voor mij de vakantie begonnen. En op een goede manier, een hele gezellige borrel met het OCW-team en wat aanhang. Om eens een keer naar een Caribisch Nederlandse gelegenheid te gaan in plaats van een Europees Nederlandse kroeg zijn we naar Rincon gegaan, een dorp in het noorden van Bonaire. Naar Posada paramira wel te verstaan, boven op de berg. Mooi uitzicht, lekkere verfrissende wind, lekkere hapjes en errug gezellig. Het bier, de kadushi en de borrels vloeiden rijkelijk. Maar goed (of misschien ook wel niet) dat hier geen alcoholcontroles worden gehouden...

Voordat we naar Rincon gingen, hadden we op kantoor bij studiefinanciering ons eigen mini happy hour. Helaas was Jeff ziek, maar Iedra, Shaniëla en ik hebben aan het eind van de middag nog gezellig wat gedronken, met wat lokale lekkernijen erbij. De werkweek zit er op en de mensen zijn hier zowel maandag als dinsdag vrij. Maandag omdat het dan koninginnedag is, maar vooral ook Dia di Rincon, oftewel de dag van Rincon. Er wordt dan de hele dag feest gevierd in Rincon, met allerlei optredens, tentjes met eten en drinken, dans, muziek, etc. We zullen het beleven. Dinsdag is de dag van de arbeider. Je zou zeggen dat je dan hard aan het werk moet, maar hier wordt dat gezien als een reden om een dag extra vrij te zijn. En de rest van de week is voor mij ook vakantie, maar ik sluit niet uit dat ik ook nog wel even op kantoor langs ga. Al was het alleen maar om gedag te zeggen.

Op dit moment lig ik lekker op bed te typen. Pascal ligt boven met vriendinnetje Kelis die hier logeert, Lisanne is bij vriendinnetje Linde aan het logeren (die twee zijn niet meer uit elkaar te krijgen) en Theo is nog lekker op stap. De bedoeling was dat Theo en ik morgenochtend samen zouden gaan duiken. Maar zeker is dat nog niet: Lisanne moet misschien aan het eind van de ochtend opgehaald worden, want het zusje van Linde geeft dan een feestje. Pascal gaat morgenochtend bij Kelis spelen, maar ik weet niet vanaf wanneer moeder Lisette "in staat" is om de meiden te ontvangen, want zij maakt van de gelegenheid gebruik om nu ook lekker op stap te gaan. En het is maar afwachten hoe en hoe laat Theo vannacht thuiskomt. We zien wel, de zee loopt niet weg. Een dagje in de zon liggen heb ik ook geen overwegende bezwaren tegen :-)

Ik zal eens gaan kijken of de meisjes boven al liggen te slapen en doe dan zelf ook de oogjes maar eens toe.
Drumi dushi!