We hebben de honden al gehad, weet je nog, die creaturen die mij al (vriendelijk?) blaffend begroetten terwijl ik ze voorbij rende? Toen was er de stier, waarmee ik gisteren oog in oog stond. En vandaag gaat het verhaaltje over vleermuizen en kippen.
Om met de vleermuizen te beginnen. Daarvan zitten er een aantal bij ons hotel. En behoorlijk grote exemplaren ook. Als wij 's avonds na het werk om een uur of half tien bij het hotel komen, houden we daar zoals gezegd ons eigen happy-hour. Even lekker relaxen bij het zwembad. De vleermuizen zijn dan inmiddels uit hun slaap ontwaakt. Zo'n hele dag slapen maakt waarschijnijk dorstig, want om de zoveel tijd fladderen ze over het zwembad en duiken dan even naar beneden om in hun vlucht een slokje water te nemen. Vervolgens maken ze een scherpe bocht naar rechts, scheren vlak over ons hoofd en vliegen nogmaals over het zwembad om weer een slokje water te nemen. Dat herhaalt zich een keer of vier, vijf. En dan is het weer even rustig. Jeff is als de dood voor deze beesten. Voor alle beesten volgens mij. Kijk, van blaffende honden houd ik ook niet. En oog in oog staan met een stier is ook niet mij favoriete bezigheid. Maar zo'n vleermuisje, hoe kun je daar nou bang voor zijn?
Ik heb gisteravond geprobeerd om een filmpje van dit drinkfestijn (het festijn van de vleermuizen bedoel ik dan, die (dat?) van ons zal ik jullie besparen). Maar daarvoor was het toch te donker, je moet echt heel goed kijken om de vleermuizen te kunnen zien. Maar voor de niewsgierigen onder jullie, zie hieronder.
Ik zei het toch, bijna niks van te zien.
En dan de kippen. Ik heb me suf gepiekerd wat de titel van dit verhaaltje zou moeten zijn. Afgezien van het onderwerp vleermuizen, had het net zo goed Kip(p) en borst kunnen heten. Of Hormonen versus water. Misschien zelfs wel Cup +. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar ik heb besloten het toch maar gewoon bij kippen te laten. Om in beetje in de dierensfeer te blijven.
Ik hoor je denken, waar gaat dit verhaal nou naar toe? Naar de kippen natuurlijk!
Wat is het geval?
Gisteren sprak ik met Jeff over eten. Want Antillianen, en dan misschien wel Bonairianen in het bijzonder, eten niet alleen graag, ze praten er ook graag over. Op een gegeven moment ging het over kip. De kippen hier in de Caribbean schijnen ingespoten te worden met hormonen. Bij ons in Nederland doen ze dat met water, zodat als je een kipfiletje koopt, je voor ongeveer 80% voor water betaalt. Maar hier werken ze blijkbaar met hormonen. Door die hormonen groeien de kippen abnormaal, waardoor je enorme kippenbouten op je bord geserveerd krijgt. Maar die hormonen zorgen er ook voor, dat het de groei van borsten stimuleert. Daarom zie je hier ook veel mannen met tietjes volgens Jeff. En daarom hebben de dames hier vaak een enorme voorgevel.
Om eerlijk te zijn, dit verhaal over kippen ging dus eigenlijk helemaal niet over de kip. Tenminste, niet over de vrolijk rondscharrelende kip zoals je misschien verwachtte. Maarja, ik moet wel ergens over schrijven. Het had bijvoorbeeld net zo goed over het tijdsverschil kunnen gaan. Wie weet komt dat onderwerp ook nog een keer aan bod.
En drie keer raden wat ik net gegeten heb! En wat ik de rest van de periode hier zal eten ;-)
op het woord 
