Vandaag zal ik weer eens een serieus verslag van de dag doen. Want die grappig bedoelde, columnachtige verhaaltjes gaan op den duur ook vervelen.
De dag begon zoals gebruikelijk al weer vroeg voor me, voordat hier de zon opkomt (6 uur ongeveer) ben ik reeds ontwaakt. Helemaal niet erg, dan duurt de dag alleen maar langer. Na eerst mijn mail en Facebook te hebben gecheckt, wat mijn vaste ritueel is, nog even wat liggen internetten op bed. Onder andere alvast ingecheckt bij KLM en een hopelijk mooi plekje uitgezocht. Ik heb nog even overwogen om mijn ticket te upgraden naar Business Class, maar die optie zag ik er niet bij staan. Upgraden naar de Comfort Class kostte al 120 euro. Wat zou Business Class dan wel niet extra kosten? Maar lijkt me wel heerlijk om eens zo luxe te vliegen.
Om een uur of 7 ben ik gaan hardlopen, de route langs het water (dat kan ook al snel op een eiland natuurlijk). Het viel me erg zwaar vandaag! Soms heb je van die dagen dat je op veertjes loopt, soms voelt het alsof er lood in je benen zit. Vandaag was duidelijk een looddag.
De mensen die op Bonaire voor de Onderwijsconferentie zijn verblijven ook in mijn hotel, dus ik wachtte even met ontbijten, totdat de grootste drukte voorbij was. Weer eens lekker pancakes met maple syrup gegeten. Mjammie! De smaak van die pannenkoekjes deed me denken aan vroeger. Toen hadden we thuis een soort poppenhuis met een keukentje. Mijn zusje en ik mochten daar dan "in" dat keukentje van mijn moeder pannenkoekjes bakken, op een waxinelichtje. Niet helemaal gaar, want dat duurt een eeuwigheid natuurlijk op zo'n waxinelichtje. En als kind heb je daar al helemaal geen geduld voor op te wachten. Maar wel lekker. Ik zou jullie wel meer over mijn culinaire belevenissen op Bonaire kunnen vertellen, maar ik vrees dat dat bij een paar van mijn vaste lezers de kriebels gaat opleveren.
Na het eten de strandspullen gepakt en op naar Sorobon. De route via de Zuidpunt genomen, een stuk om, maar een mooie weg om langs te rijden. Lekker in het zonnetje gelegen. Helaas lag er vlak bij mij een Moeder. Met een kindje van 1 jaar oud ongeveer. De Moeder bleef het kind constant van alles vragen: "Wil je nog een koekje? Wil je nog wat drinken? Wil je lekker spelen? Wil je echt niet wat water?" Ik werd er stapelgek van! Dat kindje was er waarschijnlijk al helemaal aan gewend, want gaf gewoon geen antwoord meer. Ze kon ook nog niet zo goed praten. Op gegeven moment zei ze wel "ijsje". Dat was weer een goede reden voor de Moeder om haar kind met vragen te bestoken: "Wil je een ijsje? Een ijsje vind je lekker hè? Wil je nu een ijsje?" Jezus mens, houd je kop en geef je kind een ijsje. Of niet. Maar hou op met dat gevraag! Gelukkig had ik een MP3-speler mee. En die kan lekker hard!
Het waaide ook behoorlijk hard, ik twijfelde of ik zou gaan surfen. Je verleert het niet helemaal, maar de vaardigheid heb ik nog absoluut niet terug. Toch weer een poging ondernomen, op een grote plank met een klein zeiltje. Ik heb nog nooit met een trapeze gesurfd, dus met zo'n harde wind komt het aardig op je armspieren aan. En laat ik die nou net niet hebben! Kippekracht.
De stoere surfboys, met hun bruine torso's en wapperende krullen, spoten mij natuurlijk voorbij. Maarja, als je het weer een beetje onder de knie wilt krijgen, moet je blijven oefenen. Het viel niet mee met de harde wind, over de golven, het zwaard dat vanwege het lage water af en toe in het zand bleef steken en mijn kippekracht, maar ik kwam vooruit. En af en toe ging ik zelfs best hard! Ik wilde ook zo'n stoere start maken door staande in het water, met de giek in handen, op de plank te stappen en weg te surfen, maar dat was nog even een stap te ver.
Na een klein uurtje was ik er wel klaar mee. Als je het niet goed kan, kost het volgens mij ook extra veel kracht. Even opdrogen in het zonnetje en dan lekker lunchen bij Jibe City. Toen ik mijn glas optilde, trilde mijn hele arm gewoon. Dat ken je misschien wel, als je je erg heb ingespannen, dat je lichaam dan trilt en schudt. Tjongejonge, ik weet wel waar ik in de sportschool wat meer aandacht aan kan gaan schenken. Na het eten (mixed salad crab) nog even in het zonnetje gelegen. Oogjes dicht, muziekje aan.... Shit, in slaap gevallen! Gelukkig had ik me redelijk goed ingesmeerd, maar ik vrees het ergste.
De boel weer ingepakt en op naar Plaza. De onderwijsconferentie zou daar om ongeveer om 3 uur afgelopen zijn. Ik had gisteravond gezegd dat ik nog wel even langs zou komen om iedereen daar gedag te zeggen. Dus ik daar heen en iedereen gedag gezegd. Gelijk met Fleur afgesproken om vanavond uit eten te gaan.
Nog even naar de stad gereden om de laatste kadootjes voor het thuisfront te kopen. Ik mis mijn gezinnetje nu wel hoor! Een lekker ijsjes gegeten, Bonaire beschikt zowaar tegenwoordig over 2 goede ijssalons. Duur, maar erg lekker.
En nu lig ik onder een parasolletje bij het zwembad, lekker te bloggen. Tot zover weer voor vandaag.
op het woord 
