Wat een dag

Vandaag staat Saba op het programma, om aldaar voorlichting te geven over studeren in Nederland en studeren in The Caribbean (1 r, 2 b-en Monique, of was het nu 2 r-en en 1 b?). We vertrekken vanaf een regenachtig Bonaire en reizen eerst naar Curaçao en vervolgens naar Sint Maarten. Nadat we praktisch bevroren uit het vliegtuig komen, is het op Sint Maarten gelukkig prachtig weer. We moeten ruim 2 uur overbruggen, dus besluiten naar het strandje te gaan aan de voet van de landingsbaan, om daar een broodje te eten. We kunnen het niet laten toch nog even de laatste hand aan de presentaties en het voorlichtingsmateriaal te leggen. Want dat moet in het Engels, en dat is toch weer spannend. Snel weer terug naar de luchthaven, waar Louwina haar lekkere zonnebrandolie moest inleveren. We hadden alleen handbagage bij ons, en dan mag je alleen kleine verpakkingen van dat vloeibare spul meenemen. Door de andere douanes lukte het gemakkelijk dat mee te nemen, maar op Sint Maarten is men toch wat strenger. Gelukkig was dat alles wat ze eruit pikten, want er zaten nog meer flesjes in de tassen…

Op Saba aangekomen reed de taxi net weg. Maar gelukkig zat er een mijnheer aan de bar, die de taxi even voor ons belde om rechtomkeer te maken en ons ook nog op te pikken. Ons logeeradres deze dag is het Shearwater resort, wat schijnbaar wat moeilijk te bereiken is, want niet iedere taxi wil hierheen rijden. De taxi-mevrouw had het nog niet gezegd, of ze moest de taxibus wat laten terugzakken omdat ze de bocht niet goed haalde. Maar dat terugzakken ging wat te enthousiast, want vervolgens bleef ze met de achterbumper over een muurtje hangen, zodat we vast zaten. Ook hing er een vervelende brandgeur, die Louwina herkende als een doorgebrande koppeling (uit ervaring). Ja mannen, ik hoor het jullie hier op Saba zelfs zeggen, vrouw achter het stuur…

We hoefden nog maar een klein stukje naar boven te lopen naar ons hotel. We sloegen bijna stijl achterover, maar gelukkig niet helemaal, want het laatste stukje naar boven lopen wil je echt niet naar beneden vallen, en zeker niet achterover. Wat een prachtig hotel! Zeker Josée horen we niet klagen, die heeft een geweldig mooie kamer. Ik zit zelf in het allerlaatste cottage, boven op de berg met een prachtig uitzicht naar Statia. Kan ons hotel van morgen daar bijna zien liggen. Helaas hadden we geen tijd om van het hotel te genieten en bijvoorbeeld even te gaan zwemmen, want om half 5 had ik een afspraak met de Commissioner. We werden door een andere taxi opgehaald, ook een vrouw, een geweldig mens die me op de een of andere manier aan een Miss Marple doet denken, terwijl ik niet eens weet hoe Miss Marple eruit ziet. Omdat we ook nog de nodige prints moesten maken, zijn Josée en Louwina naar het gebouw van RCN gegaan en ik naar de Commissioner. Hij wist me te vertellen dat het helemaal niet bekend was op het eiland dat we vanavond voorlichting zouden geven. Alles was dus perfect geregeld, behalve de aankondiging! Geen idee waar het fout gegaan is. Maar gelukkig had ik te maken met een praktisch man, die besloot om de plaatselijke cameraman van het eiland in te schakelen. Deze kon dan opnames maken die op DVD zouden komen en ook uitgezonden zouden worden op tv. Het was wel een kostbare oplossing, maar hij vond het zo belangrijk dat deze voorlichting er kwam (en dat wij dus niet voor een handjevol mensen een presentatie zouden houden) dat hij aangaf dat als RCN het niet zou betalen, the government of Saba dat wel zou doen.

Ondertussen hadden de dames de printjes gemaakt en geïnformeerd of we nog ergens wat konden eten voordat we (of eigenlijk zij) aan de bak moesten. Helaas, de restaurants aan deze kant van het eiland waren gesloten. Dus dan maar weer naar de supermarkt, waar we een stuk cake en breadpudding kochten. De cameraman Adam was ondertussen al druk bezig de geluidsinstallaties te installeren en de camera gereed te maken. Het druppelde om 18.45 uur zowaar al wat binnen met mensen. En om 19.00 uur zaten er een stuk of 30 mensen. Boven onze verwachting! Gelukkig was de communicatie adviseur van Saba en Statia van RCN ook aanwezig, dus die heeft de introductie gedaan. Ik hoefde dus verder helemaal niets te doen, Josée en Louwina deden de presentaties. Ondanks dat het voor Josée de eerste keer was dat ze een presentatie in het Engels gaf, en dat Louwina erg zenuwachtig was, deden ze het hartstikke goed. Tijdens de presentaties kwamen er niet veel vragen, daarna nog wel wat, maar gelukkig konden we om 21.00 uur weer naar het hotel. Helaas konden we daar niet meer eten, maar was de eigenaar wel zo vriendelijk nog een lekkere cocktail voor ons te maken en had hij ook nog wat nootjes voor ons. Proost! Op Saba.