TV optreden

Terwijl Theo nu naar het ziekenhuis is, schrijf ik dit verslagje. Er is waarschijnlijks niets ernstigs met hem aan de hand, maar hij is net tijdens het MTBen gevallen op zijn elleboog. Grote schaafwond, maar ook heel erg stijf, hij kan zijn arm bijna niet meer buigen. Dus toen hij net naar zijn duikleraar belde om de duikles voor morgen af te zeggen, adviseerde deze hem toch er in het ziekenhuis even naar te laten kijken. Of hij morgen zou kunnen duiken was toch al niet helemaal zeker, omdat morgen tussen 8.00 en 13.00 er geen stroom is in de wijk vlak bij de school. En als er geen stroom is, is er dus ook geen airco en dat willen ze de kinderen niet aandoen. Dus dan zijn ze vrij.

Maar goed, waar ik over wilde schrijven is het televisieoptreden gisteravond. Gelukkig had ik een hele drukke werkdag, dus ik had niet veel tijd om me zenuwachtig te maken. De live-uitzending zou om 20.30 uur beginnen, om 19.30 uur moesten we ons melden bij de studio. Stel je bij het woord studio niet al te veel voor, het is gewoon een pand in de winkelstraat, je zit als het ware in de etalage. Ik heb de eerste informatie-uitzending van RCN gezien, toen zag je dus de mensen ook gewoon over straat lopen en het beeld heel erg spiegelen, zodat je ook de technici in de ramen weerspiegeld zag. Maar nu was er een mooie achtergrond gemaakt van een foto van het Gotomeer.



Maandagmiddag hadden we kort doorgenomen hoe de uitzending eruit zou zien, dinsdagochtend ontving ik het draaiboek (helaas alleen in het Papiaments, dus dat was nog een beetje puzzelen). Maar ook daar stond nou niet echt heel erg duidelijk in wat er nu precies van mij werd verwacht. Wel hoe de indeling van het programma was, maar niet of ik nu echt een verhaal moest vertellen. Ik had uiteraard wel het standaardverhaaltje klaar, dus dat zou wel goed komen. En ik wist dat ik mezelf even kort moest introduceren. Omdat de uitzending vooral gericht zou zijn op de Papiamentstalige kijkers, had ik wel even geoefend hoe ik dat in het Papiaments kon doen.

Om 19.00 uur zat ik nog een spelletje met de kinderen te spelen. Toen werd ik toch wel beetje zenuwachtig. Moest me nog omkleden (niet dat dat zoveel werk was, mocht geen wit aan en ook niks met streepjes, dus er bleef niet zoveel over). Beetje extra op, tandjes poetsen en op naar de studio. Daar was de gedeputeerde van Onderwijs en Cultuur, ik mag “Nolly” zeggen haha, al aanwezig. Demissionair gedeputeerde moet ik eigenlijk zeggen, want zaterdagnacht is het Bestuurscollege van Bonaire gevallen. De zevende keer in twee jaar tijd geloof ik. Even later was ook mijn collega Fleur, de kwartiermaker Onderwijs, er en kregen we een korte rondleiding. Microfoontjes werden geplaatst, camera’s getest, onze namen ingevoerd als “ondertiteling” en de laatste instructies. De bedoeling van het programma was om via kijkersvragen informatie te geven. Het programma heet dan Keda Informa, oftewel Blijf geïnformeerd.

Van Bonaire sep-jan

Om half negen begon het programma met een algemeen stukje over Onderwijs en de veranderingen die de transitie met zich meebrengt. Deze shoot was eerder opgenomen. En vervolgens nam Lucia, mijn collega van Communicatie, als onze eigen Oprah het woord en moesten wij onszelf kort introduceren. Toen ik aan de beurt was, struikelde ik helaas over het woord lastimamente, wat helaas betekent. Nouja, ik spreek natuurlijk ook nog niet echt Papiaments. Zeker met een camera op je gericht is dat toch wel lastig. Een wat stotterig begin van mij dus, waardoor zelfs de zin in het Nederlands er niet meer goed uit kwam. Daarna werden er eerst wat vragen door Lucia aan ons gesteld. Er was ook een tolk aanwezig, zodat de vragen wel in het Papiaments gesteld werden en door de tolk voor ons in het Nederlands vertaald werden. De tolk kreeg de vragen binnen via een chatprogramma, achter de schermen waren drie dames aanwezig als belteam. Ook onze antwoorden werden door de tolk in het Papiaments vertaald. Dat was best lastig, want dat betekende dat je steeds de tolk tussendoor even de gelegenheid moest geven om te vertalen. En dat vergeet je dan natuurlijk! Wat ook lastig was, is dat Lucia links van ons zat en de tolk rechts van ons stond en je dan toch de neiging hebt om de personen waar je tegen praat aan te kijken (zoals ik dat keurig van mijn ouders heb geleerd). Maar hier was het juist de bedoeling dat je bij het antwoorden in de camera keek. Daarbij moest je ook goed opletten in welke camera je moest kijken. Je begrijpt het al, ook dat ging regelmatig mis.



Vervolgens kwamen de vragen van kijkers binnen. En vooral over studiefinanciering! Ik zat er dus duidelijk niet voor niets. Er was veel onduidelijkheid over wat je nu krijgt als je in Nederland wil gaan studeren en of je dan ook kunt kiezen uit de Nederlandse studiefinanciering (wat nog steeds hardnekkig de IBG financiering genoemd blijft worden) of de nieuwe studiefinancieringsregeling voor Bonaire. Ook het terugbetalen van de studieschuld was zoals verwacht een onderwerp waar men graag meer over wilde weten. Volgens mij heb ik alle vragen wel kort en duidelijk kunnen beantwoorden. De vragen op het gebied van onderwijsverbeteringen, schoolgeld, schoolboeken etc. werden door Fleur en Nolly beantwoord. Fleur hield zich ook netje aan de afspraak van korte antwoorden, maar Nolly kletste maar door! Hij had ook het voordeel dat hij zijn antwoorden niet hoefde te laten vertalen.
Tussendoor liet men nog een interview met mijn collega Iedra van de huidige studiefinancieringsverstrekker en wat beelden van een voorleeswedstrijd zien. En toen konden er weer vragen gesteld worden. Weer veel over studiefinanciering. Het uur was zo om, maar omdat er zoveel vragen waren, werd het programma met een half uur verlengd. Dat was vorige week ook al het geval, toen het onderwerp Veiligheid was. Men vindt dit blijkbaar een prettige manier van informatie krijgen, door het inbellen. In de advertentie over de themaweek, die maandag in de krant stond, werd ook aangegeven dat je voor woensdagmiddag een afspraak kon maken met een van ons kwartiermakers om meer informatie te krijgen. Maar daar heeft niemand gebruik van gemaakt. Tot slot de tv-uitzending kreeg ieder van ons nog even het woord voor afsluitende woorden. Ik weet niet eens meer wat ik heb gezegd.

Helaas helaas hebben we in ons huidige appartement geen televisie, dus Theo heeft het niet kunnen zien. Het programma wordt nog een paar keer herhaald deze week. En Communicatie heeft aangegeven dat het ook nog op DVD komt, dus dan kan ik het zelf gelukkig ook nog zien.

Morgen geen voorlichtingsactiviteiten, maar vrijdagochtend mag ik weer voorlichting gaan geven in een live radioprogramma. Ik word hier nog bekend! :-)

PS Theo komt net terug, met arm in verband. Hij zegt dat hij nog maar tot 7 januari heeft... Neehoor, niks aan de hand, gelukkig alleen grote schaafplek. Wel pijnlijk natuurlijk.