Ik ben inmiddels weer op Nederlandse bodem. En als laatste bericht hoort dan natuurlijk een soort van conclusie te worden geschreven. Dan moet ik even op zoek naar de goede beschrijving, maar ik denk dat ik dat het beste kan omschrijven als bijzonder nuttig. Voor wat betreft de aanstaande studenten, met die doelgroep hebben we in mei al te maken gehad. Maar op Curaçao, waar veruit de meeste Antilliaanse studenten vandaan komen, hadden we nog niet met de studenten zelf gesproken. Op Bonaire hadden we in mei wel voorlichting aan studenten gegeven, maar alleen in de vorm van een presentatie. Het grote voordeel van een Studie- en Beroepenmarkt is dat je direct met de student zelf te maken hebt, dat je samen met hem of haar het aanvraagformulier 
(we hebben er meer dan 300 uitgereikt!) kunt doornemen en wijzen op de belangrijkste dingen. En last but not least, dat je de IB-Groep, of eigenlijk DUO, ook richting de studenten en hun ouders een gezicht hebt gegeven.
En dat geldt eigenlijk nog in grotere mate voor de andere doelgroep, de ex-studenten die hun studieschuld moeten aflossen. Ondanks dat we de mensen die de moeite hebben genomen om naar het spreekuur te komen niet allemaal persoonlijk hebben kunnen helpen, denk ik dat we toch heel veel goodwill hebben gekweekt. Wat wel heel belangrijk is, is dat we er een goed vervolg aan gaan geven. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken.
De gesprekken met de verschillende instanties waren niet allemaal even informatief, maar het kan natuurlijk nooit kwaad je gezicht te laten zien en uitleg te geven wat je doet. Contacten hebben op de eilanden is nog veel belangrijker dan in Nederland.
Uiteraard moet dit allemaal wel een beetje gerelativeerd worden. We hebben het natuurlijk over een relatief erg kleine populatie als je het vergelijkt met ons totaal aantal studenten en debiteuren. Maar dit is toch een groep die wat meer aandacht nodig heeft dan de “gewone” Nederlandse student. We hebben veel informatie beschikbaar, in onze brochures en op internet , maar als je vragen hebt is bellen een hele dure optie en ook het tijdsverschil is niet handig. Mailen gaat heel vaak niet goed, als we de verhalen mogen geloven. Tijdens ons vorige bezoek werd aangegeven dat slechts 10% van de bevolking op Curaçao over internet beschikt, maar de ex-studenten blijken bijna allemaal een e-mailadres te hebben. Is op zich ook niet zo raar, zijn toch vaak de wat hoger opgeleide mensen. Maar als ze dan mailen, lijkt het erop alsof ze alleen een soort standaard ontvangstbevestiging ontvangen en verder geen inhoudelijke reactie. We hebben voorbeelden, dus dat wordt uiteraard nog uitgezocht. Ook gebruik maken van onze andere digitale diensten, zoals bijvoorbeeld je eigen gegevens kunnen inzien en wijzigen via Mijn IB-Groep , is juist voor de groep die woonachtig is in het buitenland, niet mogelijk. Jan, kunnen we binnenkort eens babbelen? ;-)
En toegegeven, als je er geweest bent, ga je het toch een beetje als “jouw ding” beschouwen en wil je gewoon het beste zien te regelen. Zo zit een mens, of laat ik voor mezelf spreken, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Niks mis mee toch?
Nou, dat was het dan. Afscheid nemen is altijd een beetje moeilijk, dus ik schrijf nog even door, haha. Ik ben weer een ervaring rijker (en gelukkig niet een illusie armer). Ondanks het volle programma heb ik met volle teugen genoten. Het reisgezelschap was erg aangenaam (Sjoerd en Josée, bedank!). En ik vond het weer erg leuk om jullie via deze blog op de hoogte te houden van ons wel en wee. En uiteraard om jullie reactie te ontvangen. En mochten jullie nog meer willen weten, je weet me te vinden. Ik ga vandaag gebruiken om mijn jetlag kwijt te raken, want ik heb nu een nacht overgeslagen, en morgen neem ik lekker een dagje vrij om met mijn kinderen door te brengen. Donderdag ben ik weer op kantoor aanwezig!
En als allerlaatste: Serge, heel hartelijk dank voor alle technische ondersteuning!
Groet,
Monique
op het woord 
