Hier volgt weer even een stukje zakelijke informatie. Want ik houd mijn blog niet alleen bij voor jullie, maar gebruik het ook als een soort dagboek zodat ik later makkelijk kan terugvinden wat we waar ook al weer hebben gedaan en waar we tegen aan liepen.
Zoals vermeld zijn we gisterenmiddag eerst meegeweest op het bezoek aan de Commisioner van Saba, te weten Chris Johnson 
. Een jonge vent van 31 jaar, wiens familie al generaties lang op het eiland woont. Een man met hart voor de zaak, die weet waar hij het over heeft. Dat is de indruk die we van Saba hebben, hoewel het het kleinste eiland betreft, of misschien wel juist daarom, is het hier goed georganiseerd. De mensen zijn erg vriendelijk en trots. Studenten die om "hulp" vragen van de S4 , omdat ze naar Nederland gaan? Helemaal niet nodig, het hoort juist bij je ontwikkeling om je zaakjes zelf te zien regelen, leren op eigen benen staan. Uiteraard staat het studenten wel vrij om de begeleiding van de S4 op te zoeken, wat ik persoonlijk niet zo gek vind. Als 17 of 18-jarige naar Nederland gaan, waar een totaal andere cultuur heerst, zelf je studiefinanciering ontvangen, wat voor hen waarschijnlijk enorm veel geld is. Maar goed, hier werd aangegeven dat er in Nederland altijd wel een of ander familielid is die kan helpen. Zelfstandig volkje. Ik moet er wel bij vertellen dat dit dus een heel klein eiland is, en we het over een handjevol studenten hebben die naar Nederland komen om te studeren. De rest (het andere handje vol, haha) gaat naar de VS. Het onderwijssysteem hier heet CXC, Caribbean Examinations Council . Het betreft engelstalig onderwijs en is ongeveer vergelijkbaar met Havo. Dat is dus gelijk een probleem voor studenten die naar Nederland komen, want vaak moeten zij nog een soort toelatingsexamen doen voordat ze op een Hogeschool worden toegelaten. Plus dat ze hier de uitslagen ongeveer in september krijgen, wat er weer voor zorgt dat ze de start van het studiejaar in Nederland missen. Hoe het onderwijs hier straks wordt als de transitie heeft plaatsgevonden is nog niet helemaal duidelijk, maar men wil wel graag het engelstalige onderwijs behouden. Kan ik me ook wel voorstellen, wat moet je nu met Nederlands! Aan de andere kant, ze worden straks wel "meer" Nederlands dan nu.
Waar men zich hier ook wel zorgen over maakt is de zogenaamde braindrain. Oftewel, mensen die in het buitenland gaan studeren en vervolgens niet meer terugkomen, omdat ze in het buitenland blijven werken. Dit hadden we ook al op Bonaire gemerkt. Hoe dat op Statia is weet ik niet, maar aan dat eiland wil ik liever niet herinnerd worden! Hoewel, gistermorgen sloeg ik de Daily Herald open, en daar stond een artikeltje over onze voorlichting op Statia, met naam en toenaam. Gelukkig wel vrij positief stukje. Uiteraard uitgeknipt en meegenomen.
Aan het eind van de middag hebben we voor de laatste keer onze presentatie in het Engels gedaan. Als ik m nu nog een keer zou doen, zou het vrij vlekkeloos gaan. Maar nu ging het ook weer goed hoor. De verwachting was dat er niet veel mensen zouden komen, maar het zaaltje zat behoorlijk vol! Nog behoorlijk wat vragen decanen gekregen en die, soms met hulp van Matyi, goed weten te beantwoorden. Wat het belangrijkste was, is dat we ook the lady die hier studenten met hun aanvragen helpt, goed hebben kunnen informeren.
Zo, dat was weer het zakelijke verslag, ik spring zo onder de douche en ga me dan voorbereiden op onze wandeltocht door het tropische woud.
op het woord 
