Halverwege de nacht wakker geworden, ontzettende dorst en hoofdpijn. Hoe zou dat nou komen?!? Maar gelukkig deed de paracetamol wonderen. Ik zal niet verder zeuren over de presentatie gisteren. Ik was blij dat Matyi en Fons gisteravond geen programma meer hadden, zodat we gezamenlijk onze frustratie weg hebben kunnen drinken. Want ook hun gesprek eerder op de middag verliep niet helemaal als gewenst.
En dan las ik vanmorgen een berichtje dat een goede vriendin van mij geopereerd is en nog een week moet wachten op de uitslag. Sta je toch gelijk weer met 2 benen op de grond en zie je alles weer in een ander perspectief. Plus de bemoedigende woorden van de mannen hier en van jullie uit Nederland. Kop omhoog en op naar de volgende presentatie.
Zit nu even in de lobby van het hotel te typen, we worden met een klein uurtje al weer opgehaald om naar het volgende eiland St. Maarten te vliegen. Dus van Statia hebben we niet veel gezien. Wel jammer, want er is hier een vulkaan met een tropisch bos erin (weet niet meer hoe dit heet). Had ik wel graag willen bezoeken. Maarja, we zijn hier dus niet op vakantie...
En ik kreeg zowaar een berichtje van Lisanne, mijn oudste dochter. Ze heeft eindelijk een wiebeltand! Dat wilde ze zo graag, haar hele klas was al lang aan het wisselen en zij had nog niet eens een wiebeltand. Heimweemomentje :-(
Ik ben blij als vandaag erop zit, zowel vanmiddag als vanavond presentaties. En dan eindelijk een paar dagen vrij. Ben ik heel erg aan toe. De batterij raakt zo langzamerhand wel een beetje uitgeput.
Ajo
Gepost door
Monique
op
09:41 (lokale tijd)
op het woord 
