Prachtig mooi in oranje waren ze gestoken, de dametjes van mij en hun vriendinnetje: oranje rokje, oranje hemdje, oranje jurkje, oranje shirtje. Plukjes haar oranje gespoten, oranje veertjes in het haar en rood-wit-blauwe strepen op de wangen en het voorhoofd (lang leve de Action, uh Koningin). Maar eenmaal in Rincon aangekomen, leken zij wel de enigen die in oranje waren. Slechts hier en daar een oranje shirtje. Ze voelden zich aardig opgelaten, en wilden het liefst gelijk weer terug naar het appartement.
Dia de Rincon bleek, zoals we later hoorden, juist een soort feest te zijn om de eigen identiteit van het eiland te vieren. Dat bleek ook uit de kraampjes met heerlijk lokale lekkernijen (en poffertjes) en optredens: dames in prachtige klederdracht van het eiland. Niks geen Koninginnedag dus. Terwijl een collega van mij juist had gezegd in het oranje te komen. Ik zin nog op een tegenactie...
Dinsdag stond weer in het teken van het duiken voor Theo en mij. De meiden konden bij Lisette en hun vriendinnetje Kelis spelen. De eerste duik die we hebben gedaan was in het Zuiden, bij Sweet Dreams. Prachtig koraal, alsof je in een bos onder water zwom. Theo en ik hadden even last van miscommunicatie, Theo dacht aangegeven te hebben weer om te keren omdat zijn tank half leeg was, ik had dat niet gezien en was verder gezwommen. Het duurde even voordat ik hem weer gevonden had. Rare gewaarwording hoor!
Tussen de middag hebben we een broodje gegeten bij een standtentje en vervolgens hebben we nog een duik in het Noorden gemaakt. Daar zag ik vrij snel een schidpadje zwemmen. Theo zat nog wat hoger, omdat hij last had met zijn oren klaren. Ik liep me ook weer wat naar boven drijven, om Theo te wijzen op de schildpad. Maar ik was zo naar het beestje aan het kijken, dat ik van 18 meter plotseling nog maar op 8 meter diepte zat. Oeps, dat is niet goed. Twee domme fouten op één dag.
Vandaag zou Theo met Hans gaan duiken, ze zouden samen met hun boot weggaan. Zouden, want het ging helaas niet door. Hans had erg last van zijn rug. We kwamen hem maandagavond nog tegen, toen heb ik hem mijn laatste diclofenacpilletje gegeven (altijd handig om bij je te hebben). Die heeft hij 's avonds genomen. Hij voelde zich zo goed dat hij de volgende dag met een klant is gaan duiken. Dat had hij beter niet kunnen doen, want vanmorgen kwam hij zijn bed niet meer uit. Had ik het pilletje nu maar dinsdagavond gegeven ;-)
Dus vanmorgen ging Theo met ons mee naar de Animal Friends, een soort kinderboerderij in the middle of nowhere. Het wordt gerund door een erg (eigen)aardige man die in Stadskanaal heeft gewoond. Hij kon erg leuk vertellen over alle dieren. Maar het was wel een zootje eerlijk gezegd. De dieren liepen gewoon bij hem door de keuken, de geit over het fornuis. Lisanne mocht de jonge geitjes nog een flesje geven, dat was erg leuk.
En gelukkig hebben nu beide meiden het snorkelen weer herontdekt. Het is ook zo prachtig, de onderwaterwereld hier. Daarvoor hoef je niet eens te duiken, maar kun je ook heerlijk van genieten tijdens het duiken hier in de "voortuin".
Nog 3 nachtjes slapen, dan zit het er weer op. Morgen gaan we proberen de Brandaris te bedwingen. Ik hoop dat het lukt, want het is hier errug warrum op het moment. En de volgende keer kan ik hopelijk wat foto's publiceren.
op het woord 
