Dorp

Stipt om 03:20 uur, zoals gepland, geland op Bonaire. Dat is dan toch het grote verschil tussen de KLM en andere vliegmaatschappijen die op Bonaire vliegen, dat ze volgens planning aankomen. Slechts een klein gedeelte van de mensen stapten uit, de rest vloog door naar Quito. Dat er zo weinig mensen op Bonaire uitstappen is denk ik de reden dat straks KLM niet meer rechtstreeks naar Bonaire vliegt, maar alleen nog maar met een tussenstop op Aruba, waardoor de reis drie uur langer duurt. Jammer, maarja.

Wat ook jammer is, was dat ik tijdens de vlucht geen film kon kijken. Nadat het "entertainmenstsysteem" drie keer was gereset, gaf ik het op en nam Patries pilletje. Dat zorgde ervoor dat ik een groot gedeelte van de reis slapend heb doorgebracht. Af en toe werd ik wel even wakker van een zere bil of stijve nek, maar nadat ik mij in een andere houding had gewurmd viel ik al snel weer in slaap. En als goedmakertje dat mijn buren en ik niet van het entertainmentsysteem gebruik hadden kunnen maken tijdens de reis, ontvingen we een zakje met daarin een minuscuul zakje amandelen, een klein flesje wijn en jawel, het bekende delfsblauwe huisje, gevuld met een borrel. Ik weet niet of deze serie al door mijn broertje is gemaakt, maar ik ben natuurlijk erg blij dat ik nu ook tot het selecte gezelschap behoor dat over zo'n huisje beschik. Voor thuis op de schoorsteenmantel :-)

Vanmorgen in mijn appartement ook nog een uurtje of twee weten te slapen en vervolgens met lichte hoofdpijn wakker geworden. Goede reden om extra rustig te doen deze dag. Een andere goede reden was de warmte, toch weer even wennen hoor. Wat boodschappen voor ontbijt bij de supermarkt gedaan (no milk today, schijnt al weken niet verkrijgbaar te zijn) en via Skype nog even met het thuisfront gekletst. Naar het vliegveld gewandeld waar ik mijn stoere Hilux pickup kon afhalen. En daar vandaan doorgereden naar Jibe City, om de middag lekker op het strand door te brengen. Ik had vanwege mijn hoofdpijn express met niemand afgesproken, maar Bonaire is natuurlijk zo'n dorp, je komt er altijd en overal wel bekenden tegen. Zo ook bij Jibe: Frank en Marleen. Gelukkig was mijn hoofdpijn al wat gezakt en hebben we gezellig samen geluncht en bijgekletst. Na het eten nog even lekker in het zonnetje liggen lezen en toen ik besloot dat het tijd werd om uit de zon te gaan, waren Robert en Tineke ook net gearriveerd en hebben we de rest van de middag gezellig met zijn vijven zitten kletsen onder de palmbomen op het strand.

Toen ik weer in het appartement kwam, zag ik dat ik net een telefoontje had gemist van Fleur. Die had op mijn voicemail ingesproken. Een kwartier en 2 pincodes later lukte het me de voicemail af te luisteren. Of ik zin had om met haar en Hans uit eten te gaan. Nou, gezellig. Haar dat telefonisch mee te delen lukte niet, tenminste niet de eerste twee pogingen, want all the lines were busy. Blijkbaar telefonisch spitsuur. Maar drie keer is scheepsrecht, het spreekwoord bestaat niet voor niets.
Gelukkig had ik net ervoor ontdekt dat de reden dat ik geen water meer had, was dat blijkbaar iemand het nodig had gevonden de hoofdkraan aan de buitenkant van het appartement dicht te draaien. Ik snapte er niks van, de buren hadden nergens last van. Ik had dan ook al 2 kannen water bij hen opgehaald. Dat de stroom hier uitvalt, dat was ik wel gewend, maar dat er geen water meer was, dat had ik nog niet meegemaakt. Maar het lag dus aan de hoofdkraan buiten. Kon ik gelukkig toch nog even lekker douchen.

Hans en Fleur hadden juist van het tegenovergestelde last, daar was de boiler gesprongen, dus die hadden het hele huis blank staan. Weer lekker gegeten en bijgekletst en... een duikafspraak gemaakt voor in ieder geval zaterdag! Sorry Theo.