Ik had gehoopt dat ik tijdens het wachten op de luchthaven Flamingo Airport dit verhaaltje nog kon publiceren. Maar helaas kan ik daar het internet niet op. Ik krijg al bijna ontwenningsverschijnselen! Nu dan vanuit de trein op weg naar huis.
Ik dacht deze laatste ochtend op Bonaire nog even lekker aan te kunnen keutelen. Maar niets was minder waar, de plicht riep weer. Er moesten toch nog een aantal zaken geregeld worden voor de verzekering van de studenten die naar Nederland komen. Ik had daar gisteren tekst voor een persbericht aangeleverd bij de Communicatie-afdeling en de studenten waren per mail al gemeld dat het voor hen geregeld was, dus moesten we er wel voor zorgen dat het ook ècht geregeld was. Dat kostte toch nog de nodige tijd. Gelukkig stond Serge stand-by vanuit Nederland en die heeft mij er doorheen gesleept. Thanx Serz! Dankzij jou had ik nog even om een duik in het zwembad te nemen en de laatste zonnestraaltjes op te nemen.
Naar kantoor gereden, daar mijn doosje met restanten eten en drinken (wat klinkt dat vies zo) afgegeven en afscheid genomen. Terwijl ik dit typ, landt de KLM, mooi op tijd weer.
Auto inleveren, shit nog even tanken, bijna vergeten, inchecken en daar zit ik dan te wachten.
Ik luister dit verhaaltje op met nog een tweetal foto’s van opmerkelijke dingen die ik tegen kwam. En rest mij verder jullie hopelijk dit jaar nog een keer te kunnen uitnodigen op mijn blog, om te lezen over mijn volgende dienstreis ;-) Ajo.
op het woord 
