Thuis

Thuis. Ik ben sinds gisteravond weer thuis. Thuis op "mijn" eiland. Nee, niet "mijn" eiland, gewoon mijn eiland. Of misschien wel MIJN eiland. Mi dushi Boneiru.

Afgelopen week heb ik het prima naar mijn zin gahad op de bovenwindse eilanden. Het nuttige met het aangename verenigd. Helaas geen van beide vulkanen beklommen. Een goede reden dus om er nogmaals heen te gaan.

Van het Engels nu weer overschakelen op het Papiamentu. Bijzonder Engels was het wel. Creools Engels. Een soort Gronings, maar dan anders. Je weet wel, dat Reggea Engels. Met zo'n chihuahua-w (las ik net in een boek van Joost Zwagerman).
Soms wel erg moeilijk om te verstaan weet je.
Sometimes it's very difficult to understand you know.
Dat klonk op Statia dan als:
Sumteimferhààrundstènjunna.
Ik weet niet of je die ene film hebt gezien, hoe heet ie ook al weer, met uhm, what's her name...dat kleine iele ding. Hm, ik geloof niet dat ik door deze film waarvan ik de naam niet meer weet, met in de hoofdrol haar waarvan ik de naam niet meer weer, het niet echt duidelijker maak.

Anyways, stel je daar dan ook even de volgende omstandigheden bij voor: Je zit tegenover een schoffie van een jaar of 17, die samen met zijn mama is gekomen. Zijn BIG mama. (Je houdt je hart vast of die dikke kont wel tussen de armleuningen past. Gelukkig, dat gaat net. Als nou straks de stoel maar niet aan haar kont blijft hangen als ze opstaat). Zijn big mama kijkt hem ondertussen streng aan, haar ogen spreken boekdelen: JIJ wil, of beter moet!, studiefinanciering aanvragen. Het jongetje is natuurlijk verlegen om tegen zo'n blanke dame uit Nederland te praten. Hij praat dus erg bedeesd, en vooral erg Creools Engels. En dan zitten aan de andere kant van het bureau ook nog eens mensen met Jeff te praten. Niet ideaal. Maar ach, al snel neemt big mama het gesprek over. Niet dat zij geen Creools Engels spreekt, ze doet het alleen wat harder. En ondertussen praat ik ook al een redelijk mondje Creools Engels.

Maar nu dus op Bonaire. Heb vanochtend waarempel tot 9 uur geslapen! Ja, dat heb je hè, als je weer thuis bent, thuis slaapt toch het lekkerst. Toen ik naar buiten liep, vlogen er twee lora's over, een soort grote parkieten of kleine papagaaien, wat je wilt. Hoorde ik dat nou goed? "Bon bini, bon bini" (welkom, welkom) leken ze vrolijk naar mij te krassen. Smile!
Eerst de auto gaan ophalen. Inmiddels mijn Boriaanse loopje al weer aangemeten, niet stevig Hollands doorstappend, maar lekker relaxed Antilliaans slenterend. De auto is weer precies zo'n zelfde stoere SUV als we de vorige keer hadden. Gezellig met Paula van de autoverhuur staan chitchatten. "Broem bini, broem bini" leek de auto te grommen toen ik de motor startte. Smile!


Mijn SUV

Vervolgens naar Sorobon gereden om daar te gaan surfen. Ik had nog een 10-ritten kaart van ons vorige verblijf, en die was nog lang niet verbruikt. Na een klein uurtje surfen vonden mijn spieren het wel weer mooi geweest. Even in het zonnetje gelegen en toen ik wat wilde drinken, zag ik Frank en Marleen zitten. Daar lekker mee zitten te kletsen en afgesproken om woensdagavond naar de openlucht bioscoop te gaan en daar ook te gaan eten. Gezellig!


Kijk nou toch hoe mooi!

Terug naar het hotel. Van kamer gewisseld, want waar ik zat, was vlak achter de bar en naast het restaurant. Dat was me een beetje te lawaaiig. Gelukkig was omruilen geen enkel probleem. Toen gaan snorkelen, ik dook onder water en bevond mij direct te midden van een school visjes. "Blub bini, blub bini" Smile (dat had ik beter niet kunnen doen, want ik bevond met onder water, dat is niet de ideale plek om uitgebreid te smilen). De prachtigste vissen weer gezien, man, wat is dat toch een mooie wereld daar onder water.

En vervolgens op mijn balkonnetje gezeten, naar de ondergaande zon gekeken. De schemering valt in, de muggen worden wakker. "Zoemmmmmm bini, zoemmmmmmmm bini". Tja, het kan niet altijd feest zijn.

Maar ondanks de muggen, wat een feest vandaag. Een feest van herkenning. Ik voel me hier weer helemaal thuis. Dus Theo, pak jullie koffers maar en kom deze kant op. Want ik weet niet of ik wel weer terug naar Nederland kom.