Vrijdag ging ik naar het postkantoor om pakketjes met voorlichtingsmateriaal op te halen die door Josée vanuit Groningen had verzonden. Hoewel de verzender betaalt (ten minste, ik dacht dat het zo werkte) moest ik toch nog een bedrag van 22.40 NAF betalen aan vrijmakingskosten o.i.d. Een bezoek brengen aan het postkantoor is een hele belevenis op zich. Als je binnenkomt, wordt je gelijk gevraagd waarvoor je komt, door een mevrouw of mijnheer die met een tafeltje in de hal zit. Een pakketje afhalen dus. Goed, daarvoor moet je bij loket 1 zijn. Tenminste, voor stap 1 van het afhalen van een pakketje. Want nadat je je daar hebt geïdentificeerd, moet je naar loket 2 om te betalen. Loket 2 dus, en niet loket 3, waar ik in de rij ging staan, want die rij was korter. Maar gelukkig was daar weer de mevrouw van het bureautje in de hal, die mij vertelde dat ik nu toch echt in rij 2 moest staan. In mijn beleving werden bij loket 2 en 3 toch echt dezelfde handelingen verricht, maar ik zal wel iets gemist hebben. Nadat ik eindelijk aan de beurt was bij loket 2, mocht ik de vrijwaringskosten betalen. Na die te hebben betaald, mocht ik weer terug naar loket 1, om de pakketjes op te halen. Eerst natuurlijk even netjes laten zien dat er betaald was. En jawel, de pakketjes mocht ik meenemen. En zo was ik weer ruim een half uur verder. Je moet hier vooral geen haast hebben….
En nu zitten we op Curaçao. Ja, we, want de hele familie is meegegaan. Ik moet hier deze week zijn om voorlichting te geven op de Studie- en beroepenmarkt en het leek ons een leuke gelegenheid om er gelijk een uitje voor het hele gezin van te maken. Maar dat had ik volgens mij al eerder gemeld.
Allleen al met het vliegtuigje hierheen gaan was een hele belevenis. Nee, ik moet nog wat verder terug, het gezicht van Lisanne toen we haar vertelden dat we zaterdag met Akke en Ina mee zouden gaan naar Curaçao en daar dus op haar verjaardag ook zouden zijn (ze weet nog steeds niks van het zwemmen met de dolfijnen, maar heeft al verschillende keren laten weten dat dat toch wel het mooiste cadeau zou zijn dat we haar kunnen geven!). We vlogen in weer zo’n klein vliegtuigje, waar ongeveer 15 personen in kunnen. Het was tegelijkertijd een rondvlucht boven Bonaire, leuk is dat als je alles kunt herkennen. Ook Klein Bonaire was prachtig om zo vanuit de lucht te zien en we konden ook “ons” huis goed herkennen.
Aangekomen op Curaçao moesten we op de luchthaven nog een auto huren. Dat viel niet mee, bij de laatste van de 6 verhuurbedrijven hadden we eindelijk geluk en was er nog een auto voor ons beschikbaar. Tis hier blijkbaar druk. Akke en Ina overnachtten hun eerste nacht in hotel ’t Klooster, waar ik vorig jaar november ook heb gelogeerd, dus we zijn voor hen uitgereden naar hun hotel. Vervolgens doorgereden naar hotel Plaza, waar wij een kamer hadden geboekt. De entree zag er schitterend uit, maar de kamer zelf viel wel heel erg tegen. Oud, vochtig, 2 kleine 2-persoonsbedden, lekkage in de badkamer. De foto’s die op internet stonden waren duidelijk van een andere kamer genomen! Maarja, het hotel ligt wel heel mooi centraal gelegen, dat was ook de reden dat we uiteindelijk hiervoor hebben gekozen.
Vandaag hebben Theo, Lisanne, Pascal en ik eerst door Otrabanda gewandeld. Daarna zijn we naar Akke en Ina gereden en hebben we een stuk van Zuid-Oost Curaçao bekeken. Niet echt geweldig. Ook nog even bij hotel ’t Klooster gekeken of mijn collega’s uit Nederland, waarmee ik de voorlichting ga geven, inmiddels waren gearriveerd, maar die blijken morgen pas aan te komen. En nu zit ik even in de lobby beneden dit verhaaltje te typen, terwijl Theo op de hotelkamer bij de kinderen is. Er zit zelfs geen balkonnetje of wat dan ook bij, het is puur en alleen een hotelkamer, waar ook de ramen niet van open kunnen. Niet echt een aanrader dus, maar gelukkig hoeven we deze plek alleen maar gebruiken om te slapen. Morgen gaan we de Westpunt verkennen. Dus hopelijk zet de storm die vanavond al weer kwam opzetten, niet door…
op het woord 
