En wederom een bericht dat wordt getikt op de luchthaven van St. Maarten. Ben nu op doorreis naar Sint-Eustatius. Morgen moet ik op deze luchthaven ruim 5 uur wachten, dus de kans is groot dat ik jullie dan weer ga vermoeien met een bericht. Ik dacht dat ik mijn koffer wel weer als handbagage de luchthaven op kon nemen, maar blijkbaar is ie doorgelabeld. Ik was net van plan hier nog even wat te lezen in mijn (of eigenlijk Theo’s) duikboek, maar die zit dus in mijn koffer (het boek dan, Theo niet). Gelukkig had ik mijn netbook wel in mijn andere tas gedaan. Helaas geen internet hier.
Saba
Saba is toch een bijzonder eiland. Ten eerste natuurlijk heel erg klein. De huisjes zien er vrijwel allemaal hetzelfde uit, witte huisjes, met groene kozijnen en luikjes en oranje daken. Het klimaat is hier ook weer anders dan op St. Maarten, terwijl het toch op een steenworp afstand van elkaar ligt. Een stuk koeler, wat vochtige lucht. Ik had gisteravond zelfs een vestje met lange mouwen aan. Door het vochtige klimaat is het ook prachtig groen. Vanmorgen heb ik nog wat door het dorpje gewandeld. De supermarkt is er beter gevuld dan op Bonaire. Dat was hier een tijdje geleden wel anders, toen een hevige storm/orkaan het onmogelijk maakte dat schepen aanmeerden en vliegtuigen konden landen. Dat betekent dan een tijdje uit blik moeten eten hier.
En dan het landen en opstijgen op de luchthaven op Saba. Ook zo’n belevenis. Het is echt maar een ieniemine-luchthaven met een heel kort landingsbaantje.
Nu dus op weg naar Sint-Eustatius, een iets groter eiland. Heb ik de vorige keer toen ik er was niet zo heel veel van gezien. Misschien kan ik dat vandaag inhalen.
Statia
En hier is ze weer, live vanaf St. Maarten. Nouja, niet live, want ik zit hier nu wel te tikken, maar ik kan dit bericht pas publiceren als ik weer op Curaçao of misschien zelfs terug op dushi Boneiru ben.
Mijn bezoek aan Statia is me een stuk beter bevallen dan vorig jaar. Vorig jaar mei had ik ook al de eer om dit eiland te mogen bezoeken in het kader van het geven van voorlichting. Dat was nu ook weer het geval. Alleen zat er de vorige keer een hele vervelende mijnheer in de zaal die het behoorlijk verpestte voor ons. We werden beschuldigd van discriminatie en wat al niet meer en konden er haast niet meer tussen komen om ons verhaal fatsoenlijk te doen. En dat moest ook nog eens in het Engels, wat het extra lastig maakte.
Ook deze keer zat de zaal helemaal gevuld, en werden er veel kritische, maar over het algemeen toch wel positieve vragen gesteld. Ook deze keer weer met de tv-ploeg aanwezig, maar dat is hier heel gewoon (voor mij echter niet, ik geloof niet dat ik mezelf graag op tv voorbij zie komen). De mensen praten hier dus Engels, maar dan wel het Caribische Engels. Door een microfoon, waarvan het geluid soms wat wegvalt en met wat geroezemoes op de achtergrond is dat toch best lastig te verstaan c.q. begrijpen. Gelukkig zat ik gisteravond in het panel naast de Commisioner, die mij af en toe influisterde wat de vraag nu eigenlijk was (want men mag zichzelf hier ook graag horen praten). Maar genoeg over werk.
Omdat ik met “bekenden” vloog, te weten de office-manager RCN Saba en twee mensen van Politie en Veiligheid, kon ik mooi weer meerijden naar RCN op Statia. Eerst reden we nog even langs mijn hotel, the Quill Garden, echt fantastisch!, om mijn koffer af te zetten. Daarna dus naar RCN, waar ik eerst in het winkeltje tegenover wat speculaasbrokken kocht, mijn avondmaaltijd. De dag daarvoor bestond mijn avondmaaltijd uit wat chips, gaat lekker! Maar domweg niet genoeg tijd om een fatsoenlijke warme maaltijd te nuttigen. Na de townhallmeeting zijn we nog met een stel wat wezen drinken bij de Chinees.
Nou, kwam niet eens toe aan het verhaal verder af te maken, allemaal bekenden (collega's) hier op het vliegveld op St. Maarten. Gezellig hoor, we zitten nu met z’n zessen te wachten op Curaçao. En daar komen nog twee collega’s aan, die wachten hier al 4 uur op Curaçao. Het vervolg komt nog wel.
op het woord 
