Net niet

Dit was zo'n typische net-niet-dag. Vanmorgen om 4 uur wakker en ik kon net niet meer in slaap komen. Wel netjes tot 5.30 in bed gebleven, maar er toen toch maar uit.

De eerste afspraak die we vandaag hadden was met de manager en een medewerkster van het Student Service Center van de Universiteit van de Nederlandse Antillen (UNA). Daar hebben we veel informatie mee uitgewisseld. Onder andere een korte uitleg van ons studiefinancieringssysteem en een toelichting gegeven op onze inschrijvingscontrole. Er zijn ongeveer 300 studenten die met Nederlandse studiefinanciering aan de UNA studeren. Veel daarvan vallen nog onder een oude regeling, wat inhoudt dat ze hun opleiding met behoud van Nederlandse studiefinanciering af mogen maken. Maar ze mogen niet overstappen naar een andere opleiding. Helaas hebben sommige opleidingen wat naamswijzigingen ondergaan, waardoor het lijkt of deze studenten wat anders zijn gaan studeren. En daarom wordt hun studiefinanciering ook stopgezet.

Een groot probleem voor studenten van Curaçao die aan de UNA gaan studeren is de financiering. Zij komen niet voor Nederlandse studiefinanciering in aanmerking. Maar Curaçao heeft ook maar een beperkt budget wat ze aan studiefinanciering uit kunnen geven. Voor particuliere scholen, waarvoor je een collegegeld van een paar duizend Antilliaanse gulden moet betalen, kunnen studenten ook studiefinanciering krijgen. En dan is het potje natuurlijk gauw leeg. Wat zij zelf als probleem signaleren is dat dan alleen de studenten met rijke ouders komen studeren en de zwakkere studenten naar Nederland gaan. Want als je in Nederland gaat studeren ontvang je wel Nederlandse studiefinanciering. Een verscheping van het probleem, zoals zij zelf aangaven. Er zou meer geïnvesteerd moeten worden in juist ook deze zwakke groep.
Een ander probleem wat zij signaleerden is dat er toch een gebrek aan informatie is. Het staat misschien wel allemaal op de internetsite van de IB-Groep, maar waar dan? Doel wordt net-niet bereikt dus. Dat het Student Service Center één aanspreekpunt heeft wordt erg gewaardeerd (je kreeg een grote pluim Bert!). Iets van een servicekantoor zou erg welkom zijn. Waar mensen gewoon heen konden gaan met hun vragen. Uiteraard hebben we uitgelegd dat wij relatief gezien maar heel weinig klanten hebben op Curaçao en laten doorschemeren dat dat er niet echt in zit.

Ook hebben we over ex-studenten met een studieschuld gesproken. Ook hier werd aangegeven dat er een groot gebrek aan informatie is. Speciale regelingen voor terugbetaling? Nooit van gehoord. Men realiseert zich onvoldoende dat er tijdens de studie een studieschuld wordt opgebouwd. Onze gesprekpartners boden daarom aan om via de UNA informatie over bijvoorbeeld terugbetalen van de studieschuld aan de huidige studenten te mailen. Want zolang ze studeren aan de UNA, kunnen ze gratis gebruik maken van internetfaciliteiten. Zodra ze zijn afgestudeerd, hebben ze vaak geen email meer. En de post is ook een drama. Post versturen naar Nederland is niet zo'n probleem. Maar de bezorging op Curaçao is een heel ander verhaal. Het is misschien wel binnen een week op het eiland aangekomen, maar dan moet de postbode het nog rondbrengen. En daar kunnen weken overheen gaan! De brochures en gadgets die Josée vooruit gestuurd had zullen dus wel niet op tijd aankomen...
Omdat de manager van het Student Service Center zelf ook één van de circa 3.500 debiteuren van ons op Curaçao is, kwamen we er dus al snel achter dat de mailing over de aankondiging van het inloopspreekuur niet was aangekomen. Nu maar hopen dat het wel goed gaat met de advertentie in de krant. Maar van de krant werd weer aangegeven dat je daar ook maar weer een beperkte categorie mee bereikt. Bereik je de doelgroep dus net-niet helemaal mee. Eigenlijk moet je hier zoiets aankondigen via radio en televisie. Kun je je in Nederland toch niet echt voorstellen. Wijze les voor een volgende(?) keer. En mochten wij tijdens een volgend bezoek een lezing of inloopspreekuur willen verzorgen, dan wilde de UNA hier haar medewerking aan verlenen (bekendmaking, gebruik zalen UNA). We houden het in ons achterhoofd!

Na het gesprek nog even rondgelopen en toen naar hotel Otrabanda , waar we hadden afgesproken met Judith en Marieke van Studiekeuze 123 . Het was eigenlijk mijn bedoeling om tussendoor nog even naar het hotel te gaan, want Lisanne is vandaag 7 jaar geworden, en ik wilde haar via mijn webcam toezingen. Maar helaas haalden we dat niet. In de tuin van restaurant de Gouverneur een werklunch gehouden. Lekker bijgekwekt over allerlei zaken en tips en trucs uitgewisseld. En natuurlijk nog even Lisanne gebeld. Die vertelde enthousiast over alle kadootjes die ze had gehad, niet te vergeten dat we nu èn de prins èn sneeuwwitje hebben (en allerlei dwergen, met dank aan Albert Heyn ) en dat oma en oma en Akke en Ina en Patricia nog zouden komen, en buurman Hans was ook net kadootjes wezen bregen, en mag ik nog wat vertellen over.... En toen werd de verbinding verbroken. Toen ik terugbelde een sneue Pascal, die dacht dat ik haar niet wilde spreken. Ze vond het wel jammer dat ze me niet kon zien op "het kleine televisietje op de computer". En om in thema van de dag te blijven, dochter wel gefeliciteerd, met net-niet zoals ik het had gewild.

Vlak na het eten een fikse bui, dus snel naar binnen gevlucht. En daar vandaan zagen we een onderzeeër van de Nederlandse marine de haven binnenvaren. Maf gezicht hoor.

Na de lunch weer terug naar het hotel, om ons even op te frissen voor het bezoek aan de Fundashon Pa Konsumidó , de consumentenbond, gevestigd in een bouwvallig kantoortje vlak bij ons hotel. Daar moesten we even wachten, want de voorzitter van het bestuur waar we mee zouden spreken moest nog even ingefluisterd worden door een van de medewerksters. Vorig jaar waren er namelijk wat klachten van debiteuren ingediend over de manier van innen door de deurwaarder die wij op Curaçao inschakelen wanneer iemand zijn studieschuld niet op tijd terugbetaalt. Tijdens het vorige bezoek was het me niet gelukt om een afspraak met hen te regelen, maar nu dus wel, dus het leek ons wel een goede zaak om eens te polsen hoe het nu staat. Al snel kwamen we tot de conclusie dat dit een organisatie is die zich voornamelijk richt op het consumentenrecht (je koopt een dvd-speler en na 3 maanden doe ie het niet meer, wat zijn dan je rechten). Klachten zoals die waren ingediend over de inning van schulden is niet hun werkterrein, maar ze fungeerden voor deze klachten als een soort tussenpersoon, hielpen mensen op weg richting een advocaat etcetera. Nu kwamen er geen klachten meer binnen. De voorzitter had ook de indruk dat de klachten met name zijn ontstaan toen de leerlingen hun studiefinanciering in guldens kregen en nu in dure euro's moeten terugbetalen. Sjoerd heeft nog een korte uiteenzetting gehouden over onze werkwijze en terugbetalingsregelingen. Daarnaast ook wel een redelijk beeld gekregen van de situatie op Curaçao. Maar gesprek was het toch.... net-niet.

Na het gesprek wilde ik toch graag DE toeristische stranden zoals Mambo beach en Kontiki beach zien. Vreemd genoeg viel het niet mee om die te vinden. Lag niet aan Sjoerd , want die navigeerde ons als kaartlezer overal naar toe, maar de stranden lagen wat verdekt opgesteld. We kwamen daar om ongeveer half 6 aan, en om 6 uur ging alles daar dicht!?! Toch nog even zon in de zee zien zakken (nouja, zat net weer zo'n stom wolkje voor voordat ie de zee bereikte). Uiteraard mooi, want heldere blauwe zee, wit strand (smal, met heel veel bedjes) en palmbomen, maar: net-niet. Dus maar weer terug naar het hotel en in het centrum van Willemstad sushi wezen eten. Lekker. En wat was daar dan net-niet? De saké !