Minstens 7 uur wachten, dat is wat debiteuren ervoor over hebben om met iemand van de IB-Groep 
te spreken over hun studieschuld. En dan is mijn schatting misschien nog aan de voorzichtige kant. Jullie begrijpen het wel, het was vandaag een gekkenhuis. Ik denk dat we vandaag een kleine 200 debiteuren, oftewel mensen die nog een studieschuld bij ons hebben, hebben geholpen. Nouja, geholpen? Zo goed en zo kwaad als het ging natuurlijk.
Na de enorme toestroom gisteren hadden we wel verwacht dat het minstens net zo druk zou worden als gisteren. Vandaar dat Josée een soort van receptiefunctie vervulde om een soort screening te doen: wie kon direct door haar geholpen worden, zonder hulp van de ondersteunende computersystemen en wie "mocht" door naar Sjoerd. Ik zou de stand in de zaal beneden bemannen, om de aankomende studenten te kunnen voorlichten. Toen ik een uurtje later even boven ging kijken geloofde ik mijn ogen niet. Het zag er zwart van de mensen. En niet alleen omdat ze zwart waren! Dus ben ik nog een pre-screening gaan doen. Af en toe even de aandacht van alle mensen gevraagd die net binnen waren gekomen, om ze erop te wijzen dat het voor ons helaas onmogelijk was ze nu allemaal te kunnen helpen, en of ze hun gegevens en vragen op een papiertje wilde schrijven, zodat we dat in Nederland voor ze uit konden laten zoeken. Na een uur was de pen van Josée leeg en het papier op... Dus nawerk Henk ? De IB-Groep kan zijn borst nog natmaken! En dan vergeet ik nog te melden alle aankomende studenten en ouders die we hebben voorgelicht.
Ik kan hier nog heel veel over vertellen, maar het is hier nu half 1 en morgenochtend moeten we al weer vroeg uit de veren om naar Bonaire te vliegen. Ik beloof jullie dat de verhalen nog zullen volgen!
Wat ik toch nog even wil vermelden: Sjoerd , die van half negen tot bijna half zes onze debiteuren heeft geholpen, zonder ook maar 5 minuten pauze te nemen, Josée die heel veel debiteuren heeft geholpen en daarnaast ook nog 's avonds op de stand heeft gestaan èn een presentatie heeft gegeven. En last but not least onze debiteuren: niet één die ook maar een negatief woord heeft laten vallen dat hij of zij niet volledig geholpen kon worden en zo lang moest wachten... Het was echt keihard werken vandaag, maar o zo dankbaar werk!
En Bonaire, here we come ! Maar 200 debiteuren op dat eiland, dus dat wordt een eitje ;-)
En als laatste voor nu, hartelijk dank voor alle 
reacties en emails, heerlijk om te lezen! Ga zo door!
op het woord 
