Ondanks dat de IB-Groepers middels een stemming aan Monique hadden duidelijk gemaakt de voorkeur te geven aan Eva als gastschrijver boven Matyi en mij, volgt hier toch een stukje van mij. Zie het als een soort bonusverslag.
Ondanks de twee verschillende doelen van deze missie, hebben we hier de afgelopen weken geweldig samen opgetrokken met zijn vieren. Matyi kende ik al vrij goed; van zijn humor heb ik al vaak mogen genieten. Maar E & M kende ik nog niet en dat is allemaal helemaal goed gekomen. Met Eva doe ik geregeld de Bob en Annie-act en met Monique wordt naar concerten gegaan, aan de bar gehangen en danspasjes doorgenomen.
Ik ben bij een paar van de voorlichtingssessies van Eva en Monique geweest. Zij deden het goed vond ik, maar zoals jullie hebben kunnen lezen werkte het publiek soms niet mee. Zoals op St. Eustatius, waar een op B.A. van The A-team lijkende man de boel zat te verstieren met zijn persoonlijke sores die vaak niets met studiefinanciering te maken hadden. Maar er zijn ook daverende successen geboekt, zoals op St. Maarten (in het Engels).
Met Matyi heb ik, vaak parallel aan de voorlichtingen, gesproken met gedeputeerden (soort wethouders), beleidsmakers, uitvoeringsinstanties, kwartiermakers en permanente vertegenwoordigers (soort ambassadeurs van Nederland) op de eilanden. Die gesprekken gingen over het door OCW ontworpen nieuwe stelsel van studiefinanciering voor de BES (Bonaire, St. Eustatius en Saba, red.)-eilanden en de uitvoering daarvan. De lijn van mijn concept-stelsel voor de BES is, dat men op de eilanden niet de Nederlandse studiefinanciering gaat krijgen, maar dat het stelsel zoveel mogelijk past bij de situatie op de eilanden: qua welvaartsniveau (niet onze nomen dus), qua bijzondere voorzieningen voor het bekostigen van de overtocht naar andere (ei)landen (een vliegticket en de aanloopkosten lopen voor de studenten hier behoorlijk in de papieren), qua uitvoering (een rol voor de IB-Groep zoals in Nederland is niet voor de hand liggend) etc. Dat is geen gemakkelijke opgave, want de verschillen tussen de eilanden zijn enorm. Voor de Bovenwindse eilanden St. Eustatius en Saba is de oriëntatie op de VS veel groter dan voor Bonaire. En op sommige eilanden is het onderhandelingsspel wat lastiger dan op andere. Op bepaalde eilanden heerst een cultuur van slecht voorbereiden, slecht lezen en dan toch nog veel vragen: omhoog met die bedragen! Maar omgekeerd hadden andere eilanden de zaak goed voorbereid en was er een behoorlijke aardige uitvoeringsstructuur aanwezig. Dus het beeld dat ik heb overgehouden aan dit bezoek is gemengd. Als een paal boven water staat echter voor mij, dat het op allerlei manieren in ieder geval een nuttig bezoek is geweest. De komende maanden zal het OCW-voorstel in wetgeving gegoten worden. De eilanden worden uiteraard verder betrokken bij het maken van die wet.
Nu nog even een paar uren zon scoren en dan is het weer huiswaarts keren. En een stevige jetlag aanschaffen… Ik vond het geweldig met de IB-Groepers. Ik heb middels dit bezoek ook een beter inzicht gekregen in allerlei dingen waar men in ‘de uitvoering’ mee te maken krijgt en hoe beleid en uitvoering elkaar af en toe in de weg kunnen zitten. Het is duidelijk dat beleid en uitvoering niet zonder elkaar kunnen. Daar zijn door Matyi ook goede grappen over gemaakt. Bijvoorbeeld toen ik mijn SIM-kaart niet uit mijn telefoon kreeg: “Fons, beleidsmaker. Laat dit soort praktische zaken maar aan de uitvoerders over!” zei hij toen hij in een handomdraai de SIM-kaart uit de telefoon haalde.
op het woord 
