Op zaterdagochtend in alle vroegte om kwart over zes naar het station getrokken met een zware koffer en een grote strandtas met de laptop erin, op weg naar het vliegveld. Matyi zat al op het station, de kiosk voor een bakje leut was pas om 7 uur open, dus dat werd al even afzien voor vrouw Vegt. Een drukte van belang bij station Zwolle, daar men in alle wijsheid had besloten een stuk spoortraject bij Amersfoort te herstellen in het weekend. Dat betekende al 3 keer overstappen met dezelfde koffer en strandtas, je leert dan wel aardig met je spullen te manoeuvreren. Op Schiphol 3 uur later aangekomen, even rondgeneusd binnen de tax free winkels, maar kon niet echt slagen. Ingecheckt en om half 2 vlogen we dan eindelijk naar Curaçao. De grote reis kon nu dan beginnen. 10 uur vliegen voor de boeg en ik moet zeggen, dat viel me mee, dit mede omdat we ook comfort class reisden, waardoor we wat meer beenruimte hadden.
Om half 7 Curaçaose tijd aangekomen, werden we hartelijk ontvangen en na een kort rondritje door de stad naar het hotel gebracht. Het was er behoorlijk warm en vochtig. Wat we op z’n Gronings plaisterachtig weer noemen. Nog even een lekkere kipsateetje weggewerkt en een flesje Polar, een plaatselijk biertje daar, togen de heren Fons, Matyi, Monique en ik naar het hotel. Heb flink met het bed liggen worstelen, door de warmte, maar de airco deed goed zijn best. Omdat ik de gehoorapparaten uit kon doen, had ik geen last van geruis, maar slapen ho maar. Zou dat nou die jetlag zijn? Zondag zouden we om half elf een voorbespreking krijgen en tegen half acht zat ik ’s morgens buiten op mijn ontbijt te wachten. Dat gaat niet volgens een lopend buffet, maar jonge leerlingen komen dan een voor een je wat vragen en brengen.
Kreeg al vlot een enorme bak koffie en vervolgens werd je gevraagd wat je wilde hebben.
Toen een paar bolletjes voorgeschoteld, maar het bord en bestek werd vergeten. Kan gebeuren……
Om half elf was het zover en kregen we bezoek van de contactpersonen die voor ons het reisschema hadden opgesteld. Om 1 uur waren we klaar en hebben aan het water wat willen bestellen. Een milkshake aardbei ging goed, maar het broodje caribean crab ging aan mijn neus voorbij, zou Sonja Bakker mij op afstand in de gaten houden? De chauffeur bracht ons naar een mooi stukje strand, waar we 2 uurtjes fijn in de zon hebben liggen te bakken. ’s Avonds zijn we met z’n drieën, Matyi, Mo en ik, naar het fort gewandeld en gingen naar de Mexicaan. Mo en ik bestelden een enchilada, 3 porties, dacht moet maar even goed eten, en ja warempel, de wet van Murphy begon toe te slaan, 2 van de 3 waren loetje lauw en ik kon natuurlijk mijn mond niet houden en zei dat ze koud waren. Mijn disgenoot beaamde dit ook.
Geen sorry of excuses, hoorde nog op afstand ooooh shit, dat was wel nieuw voor mij.
Na een 20 minuten waren er 2 op kamertemperatuur en een nog steeds koud. Toen werd aangeboden het nog een keer warm te maken, en ik zei is de oven stuk misschien? Enfin, we togen maar naar het hotel en ik ging naar bed, maandag zouden we de decanen bij het SSC voorlichten en moesten we er op tijd zijn.
Dat ging goed, we kregen een lekker pasteitje aangeboden bij de koffie en gingen in de namiddag weer voor een presentatie naar directie SOW. De mensen daar voorgelicht en gevraagd wat zij deden. Om vier uur waren we klaar en togen de dames al zwetend naar het hotel terug, gebracht door een aardige chauffeur, Epi genoemd. Om 7 uur zou de SSC een presentatie houden voor ouders en studenten en we trokken naar het theater. Om het in een rap tempo in het Papiaments aan te horen, best bijzonder sommige van je termen in het Papiaments vertaald te krijgen. Vooraf even wel een krabsalade aan het water genomen en om half negen weer terug naar het hotel. De volgende dag vlogen we naar Bonaire, schoentjes uit, trui uit en weer aan door de poort. Laptop op de lopende band, was toch al gauw 7 kg wat je meezeult, en dan inchecken maar. Daar aangekomen, schoentjes weer uit en laptopje uit, immigratieformulieren invullen en afgeven. Op je koffer wachten en toen hupsakee naar onze mooie hotel Divi flamingo resort. ’s Middags even tussen de leguanen gezwommen, eerlijk waar, ze zwaaiden nog even met hun staart. En ja, ‘s avonds heerlijk gegeten dichtbij het pier van Kareltje. ‘s Morgen een ontmoeting met de Fineb na stevig te hebben ontbeten, wist niet of dat goed zou komen, maar dat was werkelijk fantastisch. Dat wordt na deze werkbezoek weer flink Sonja-bakkeren geblazen. ‘s Middags de decanen voorgelicht en ‘s avonds de ouders en studenten voorgelicht. Kan niet anders zeggen dan dat het hartverwarmend is. De mensen zowel op Curaçao als op Bonaire zijn blij je te zien en waarderen het enorm. De koffer blijft ingepakt en wel open en dicht want de dag erop togen we alweer naar het volgende eiland, St. Eustatia. Immigratieformuliertje weer invullen en afgeven, schoentjes uit en weer aan, op je koffers wachten en in een klein vliegtuigje voor 16 personen vliegen naar St. Eustatius, waar de geiten gewoon los lopen en de haan luidkeels kraait.
’s Middags in het dorpshuis voor het eerst in het Engels de presentatie gedaan en naar het hotel. De vermoeidheid begint toe te slaan en vrouw Vegt gaat op tijd naar bedje toe.
Het slapen blijft een grote worstelpartij, moet dat ik toch later zien op te lossen. Vrijdag weer vroeg uit de veertjes, ingepakt en wel terug naar St. Maarten. Daar ‘s middags heerlijke sushi gehad en ja hoor, ik maak er weer een ketjapbadje van, de hele blouse eronder, gelukkig een trui, die de vlekken bedekte en gelijk daarna de decanen voorgelicht en ’s avonds ouders en studenten, weer in het Engels. Een aantal vragen van ze meegekregen en die naar Groningen gemaild. Een mooi hotel heel dicht bij het strand waar ze bitterballen uit Holland serveren. Nu eindelijk weekend, en weer ga ik op tijd naar bed, en warempel het lukt, slaap 5 uurtjes door.
Met de heren Fons en Matyi is het fijn om bij te kletsen over wat we zoal beleven, want we doen veel apart. En met name Fons is een geweldige leuke vent, die goed kan imiteren. Probeer hem wat Gronings te leren, en het beruchte woord PV, voor de intimi onder ons, heeft hij al een paar keer mogen aanhoren. Maar onderschat de dames ook niet, met Mo is het fijn en gezellig samen te werken en we zijn gewoon een dynamisch duo, we denken hetzelfde en vullen elkaar goed aan, dat kan niet beter. Heb van Mo een Malibu-jusje leren drinken en dat is niet verkeerd. Ook een Coronaatje na het werken valt er lekker in. Morgen willen we proberen wat meer van het eiland te zien, of dat lukt weten we niet, en dan nog een tweetal eilanden te gaan, te weten Saba en Aruba. Dat wordt uiteraard weer in- en uitchecken, schoentjes uit en laptopje uit en aan. Het begint al een gewoonte te worden, ik weet het al niet meer anders. Nog even de was doen en dan is het goed zo.
op het woord 
